Biblia w rok – 12 lutego

Czytania na 12 lutego
Księga Wyjścia 35 – 36
Księga Hioba 12
Dzieje Apostolskie 19

*******

Księga Wyjścia 35 – 36

WYKONANIE PRZEPISÓW O ZORGANIZOWANIU KULTU

Pouczenie Izraelitów o przepisach kultu

¹ Mojżesz zebrał całe zgromadzenie Izraelitów i powiedział do nich: „Oto, co Pan nakazał wam wypełnić: ² Sześć dni będziesz wykonywał pracę, ale dzień siódmy będzie dla was świętym szabatem odpoczynku dla Pana; ktokolwiek zaś pracowałby w tym dniu, ma być ukarany śmiercią. ³ Nie będziecie rozpalać ognia w dniu szabatu w waszych mieszkaniach”.
⁴ Tak przemówił następnie Mojżesz do całego zgromadzenia Izraelitów: „Oto co nakazał Pan mówiąc: ⁵ „Dajcie z dóbr waszych daninę dla Pana”. Każdy więc, którego skłoni do tego serce, winien złożyć jako daninę dla Pana złoto, srebro, brąz, ⁶ purpurę fioletową i czerwoną, karmazyn, bisior oraz sierść kozią, ⁷ baranie skóry barwione na czerwono i skóry delfinów oraz drzewo akacjowe, ⁸ oliwę do świecznika, wonności do wyrobu oleju namaszczania i pachnących kadzideł, ⁹ kamienie onyksowe i inne drogie kamienie dla ozdobienia efodu i pektorału. ¹⁰ Każdy uzdolniony z was winien przyjść i wykonać to, co Pan nakazał, ¹¹ to jest przybytek i jego namiot, przykrycia, kółka, deski, poprzeczki, słupy i podstawy; ¹² arkę z drążkami, przebłagalnię i okrywającą ją zasłonę; ¹³ stół z drążkami i z należącym do niego sprzętem oraz chlebem pokładnym; ¹⁴ świecznik do oświetlenia z należącymi do niego sprzętami, z lampami oraz z oliwą do świecenia; ¹⁵ ołtarz kadzenia z drążkami, olejek do namaszczania, pachnące kadzidło i zasłonę na wejście do przybytku; ¹⁶ ołtarz całopalenia z jego brązową kratą, z drążkami i należącymi do niego sprzętami, kadź z jej podstawą; ¹⁷ zasłony dziedzińca i jego słupy, i podstawy, i zasłonę na wejście do dziedzińca; ¹⁸ paliki przybytku i paliki dziedzińca z powrozami do nich; ¹⁹ szaty z drogocennej tkaniny do służby w świętym przybytku, święte szaty dla Aarona kapłana i szaty dla jego synów, dla sprawowania czynności kapłańskich”.
²⁰ Potem całe zgromadzenie Izraelitów odeszło od Mojżesza. ²¹ Wnet jednak wszyscy, których skłoniło serce i duch ochoczy, przynieśli daninę dla Pana na budowę Namiotów Spotkania i na wszelką służbę w nim, oraz na święte szaty. ²² Przyszli mężczyźni i kobiety, wszyscy ochoczego serca, przynosząc spinki, kolczyki, pierścienie, naszyjniki i wszelkie przedmioty ze złota; wszyscy złożyli Panu dary ze złota dokonując gestu kołysania. ²³ A także fioletową i czerwoną purpurę, karmazyn, bisior i sierść kozią, baranie skóry barwione na czerwono i skóry delfinów przynosili wszyscy, którzy je znaleźli u siebie. ²⁴ Każdy, kto chciał złożyć daninę ze srebra czy brązu, przynosił tę daninę dla Pana, a każdy kto posiadał drzewo akacjowe przydatne na coś do świętej służby, przynosił je również. ²⁵ Wszystkie zaś kobiety biegłe w tej pracy przędły własnoręcznie przędzę na fioletową i czerwoną purpurę, karmazyn i bisior. ²⁶ A wszystkie kobiety, które skłoniło do tego serce, przędły umiejętnie sierść kozią. ²⁷ Książęta zaś przynieśli kamienie onyksowe i inne drogie kamienie dla ozdobienia efodu i pektorału, ²⁸ a ponadto wonności i oliwę do świecznika i do wyrobu oleju namaszczania i pachnącego kadzidła. ²⁹ Wszyscy Izraelici, mężczyźni i kobiety, których skłoniło serce do składania darów niezbędnych do wykonywania tego, co Pan nakazał wykonać przez pośrednictwo Mojżesza, przynieśli to dla Pana dobrowolnie.
³⁰ Wówczas Mojżesz przemówił do Izraelitów: „Oto Pan powołał imiennie Besaleela, syna Uriego, syna Chura z pokolenia Judy, ³¹ i napełnił go duchem Bożym, mądrością, rozumem, wiedzą i znajomością wszelkiego rzemiosła, ³² by obmyślił plany robót w złocie, w srebrze, w brązie, ³³ oraz prac nad przystosowaniem kamieni do ozdoby i nad obróbką drzewa potrzebnego do wykonania wszelkich zamierzonych dzieł. ³⁴ Dał mu też zdolność pouczania innych, jak i Oholiabowi, synowi Achisamaka z pokolenia Dana. ³⁵ Napełnił ich mądrością umysłu do wykonania wszelkich prac, zarówno kamieniarskich, jak i tkackich, oraz barwienia fioletowej i czerwonej purpury, karmazynu, bisioru, a wreszcie zwyczajnych prac tkackich, tak że mogą sporządzać wszelkie przedmioty, a zarazem obmyślać ich plany.

¹ Basaleel, Oholiab i wszyscy biegli mężczyźni, którym Pan dał mądrość, rozum do poznania, niech wykonają wszelkie prace przy budowie świętego przybytku według wszystkich nakazów Pana”.
² Następnie wezwał Mojżesz Besaleela, Oholiaba i wszystkich biegłych w rzemiośle, których serce obdarzył Pan mądrością, wszystkich tych, których serce skłaniało, aby pójść do pracy nad wykonaniem dzieła. ³ Ci zaś przyjęli od Mojżesza wszelkie daniny, jakie znieśli Izraelici na dzieło budowy świętego przybytku, aby je wykonać; ponadto znosili im każdego dnia dalsze, dobrowolne dary. ⁴ Wtedy przyszli jak jeden mąż wszyscy biegli rzemieślnicy, wykonujący wszelkie prace przy budowie świętego przybytku, każdy od swojej pracy, którą wykonywał, ⁵ i tak powiedzieli do Mojżesza: „Lud przynosi o wiele więcej niż potrzeba do wykonania prac, które Pan nakazał wykonać”. ⁶ Wówczas Mojżesz wydał rozkaz, który ogłoszono w obozie: „Ani mężczyźni, ani kobiety niech już nie znoszą darów na święty przybytek”. Zaprzestał więc lud znoszenia darów. ⁷ Mieli bowiem dosyć wszystkiego do wykonania wszelkich prac, a nawet wiele zbywało.

Budowa przybytku i jego sprzętów

⁸ Wszyscy najbieglejsi spośród pracowników wybudowali przybytek z dziesięciu tkanin z kręconego bisioru, z fioletowej i czerwonej purpury, z karmazynu, z cherubami wyszytymi przez biegłego tkacza. ⁹ Długość poszczególnych tkanin wynosiła dwadzieścia osiem łokci, a szerokość cztery łokcie; wszystkie zaś tkaniny miały jednakowe wymiary. ¹⁰ Pięć tkanin było powiązanych ze sobą jedna z drugą, podobnie drugie pięć tkanin było powiązanych jedna z drugą. ¹¹ I przyszyto wstążki z fioletowej purpury na brzegach jednej tkaniny, gdzie winna być spięta, i tak też uczyniono na brzegach ostatniej tkaniny, gdzie winna być spięta. ¹² Pięćdziesiąt wstążek przyszyli do jednej tkaniny i pięćdziesiąt wstążek do drugiej tkaniny w miejscu, gdzie mają być spięte, tak iż wstążki były przyszyte naprzeciw siebie. ¹³ Ponadto przyszyli pięćdziesiąt złotych kółek i związali tkaniny za pomocą tych kółek, tak że przybytek stanowił jedną całość.
¹⁴ Zrobiono również nakrycia z koziej sierści dla przybytku, a uczynili jedenaście nakryć. ¹⁵ Długość jednego nakrycia wynosiła trzydzieści łokci, a szerokość jednego nakrycia cztery łokcie, i te jedenaście nakryć miały jednakowe wymiary. ¹⁶ Powiązano ze sobą pięć nakryć osobno, a pozostałe sześć osobno. ¹⁷ I przyszyto pięćdziesiąt wstążek na brzegach jednego nakrycia w miejscu, w którym mają być spięte, i pięćdziesiąt wstążek na brzegach drugiego nakrycia w miejscu, w którym mają być spięte. ¹⁸ Ponadto przyszyto pięćdziesiąt kółek z brązu i w ten sposób związano nakrycia przybytku, że utworzyły jedną całość. ¹⁹ Oprócz tego uczyniono nakrycie na namiot ze skór baranich barwionych na czerwono i wreszcie nakrycie na wierzch ze skór delfinów.
²⁰ I z drzewa akacjowego zrobiono deski na przybytek i ustawiono je pionowo. ²¹ Wysokość deski wynosiła dziesięć łokci, a szerokość jednej deski półtora łokcia. ²² Każda deska miała dwa czopy osadzone jeden naprzeciw drugiego; tak zrobiono u wszystkich desek przybytku. ²³ A zrobiono dla przybytku dwadzieścia desek na ścianę południową ²⁴ i czterdzieści podstaw srebrnych sporządzonych pod te dwadzieścia desek, na każdą deskę dwie podstawy na oba jej czopy. ²⁵ A po drugiej stronie przybytku na ścianę północną zrobiono także dwadzieścia desek. ²⁶ A do nich czterdzieści podstaw srebrnych, po dwie podstawy na każdą deskę. ²⁷ A dla tylnej części przybytku na ścianę zachodnią sporządzono sześć desek. ²⁸ Przy narożnikach tej tylnej ściany przybytku postawiono po dwie deski. ²⁹ Przystawały one szczelnie do siebie na dole, a na górze równie szczelnie połączone były ze sobą za pomocą powiązania; tak też uczyniono z deskami na obu innych narożnikach. ³⁰ I tak w tylnej ścianie przybytku było osiem desek, a podstaw srebrnych szesnaście, czyli po dwie podstawy na każdą deskę. ³¹ I zrobiono również poprzeczki z drzewa akacjowego dla powiązania desek, pięć dla jednej ściany przybytku, ³² a pięć poprzeczek dla desek drugiej ściany przybytku i pięć poprzeczek dla tylnej, czyli zachodniej ściany przybytku. ³³ Poprzeczkę umieszczoną w pośrodku desek sporządzono w ten sposób, że przechodziła od końca do końca. ³⁴ Deski pokryto złotem, a pierścienie dla osadzenia drewnianych wiązań zrobiono ze złota i poprzeczki pokryto złotem.
³⁵ Zrobiono też zasłonę z fioletowej i czerwonej purpury, z karmazynu i kręconego bisioru z cherubami wyszytymi przez biegłego tkacza. ³⁶ I zawieszono ją na czterech słupach z drzewa akacjowego pokrytych złotem. Haczyki do nich wykonano ze złota, a cztery podstawy zrobiono z brązu. ³⁷ I uczyniono też zasłonę przy wejściu do przybytku z fioletowej i czerwonej purpury, z karmazynu i kręconego bisioru, wielobarwnie wyszywaną. ³⁸ Ponadto [uczyniono] do niej pięć słupów i haczyki, i pokryto złotem ich głowice i klamry, a podstawy do nich były z brązu.

Księga Hioba 12

Odpowiedź Hioba: Mądrość i potęga Boga

Mam do was żal

¹ Hiob na to odpowiedział:
² „Prawda, jesteście potężni,
a z wami już mądrość zaginie…
³ I ja mam rozsądek jak wy,
<nie ustępuję wam w niczym>.
Komu te rzeczy nieznane?
⁴ Na drwiny się bliźnich narażam,
gdy proszę, by Bóg się odezwał.
Z czystego, prawego się śmieją.
⁵ „Wzgarda dla ginących” – myśli bezpieczny –
„popchnąć tego, komu nogi się chwieją”.
⁶ Spokojne namioty złoczyńców,
kto gniewa Boga, jest dufny;
za rękę go Bóg prowadzi.

Bóg jest mądry…

⁷ Zapytaj zwierząt – pouczą.
I ptaki w powietrzu powiedzą.
⁸ Zapytaj Podziemia, wyjaśni;
pouczą cię i ryby w morzu.
⁹ Któż by z nich tego nie wiedział,
że ręka Pana uczyniła wszystko:
¹⁰ w Jego ręku – tchnienie życia
i dusza każdego człowieka.
¹¹ Czyż ucho nie bada mowy,
a smak nie kosztuje pokarmu?
¹² [Więc tylko] u starców jest mądrość,
roztropność u wiekiem podeszłych?

…inaczej niż ludzie

¹³ On ma potęgę i rozum,
rozsądek znać w Jego planach.
¹⁴ Gdy On rozwali – któż odbuduje,
gdy zamknie, kto by otworzył?
¹⁵ Gdy wody wstrzyma – jest susza;
zwolni je – ziemię spustoszą.
¹⁶ U Niego zwycięstwo i siła,
ma w ręku błądzących i kłamców.
¹⁷ Radców przyda niemądrych,
a sędziów wyzuje z rozsądku.
¹⁸ Królów pozbawi ich władzy
i sznurem skrępuje ich biodra.
¹⁹ Kapłanów pośle nierozważnych,
powali największych mocarzy.
²⁰ Głos uzdolnionym odbierze,
rozsądku pozbawi i starców,
²¹ pogardą okryje szlachetnych,
bo pas odepnie mocarzom.
²² Głębinom wydrze tajniki,
oświetli odwieczne ciemności,
²³ narody pomnoży i zgubi,
jak dowódca ich prowadzi.
²⁴ Rządcom ziem odbierze rozsądek,
po bezdrożach pozwoli im błądzić;
²⁵ macają w ciemności bez światła,
chwieją się jak pijani.

Dzieje Apostolskie 19

Działalność św. Pawła w Efezie

¹ Kiedy Apollos znajdował się w Koryncie, Paweł przeszedł okolice wyżej położone, przybył do Efezu i znalazł jakichś uczniów. ² Zapytał ich: „Czy otrzymaliście Ducha Świętego, gdy przyjęliście wiarę?” A oni do niego: „Nawet nie słyszeliśmy, że istnieje Duch Święty”. ³ „Jaki więc chrzest przyjęliście?” – zapytał. A oni odpowiedzieli: „Chrzest Janowy”. ⁴ „Jan udzielał chrztu nawrócenia, przemawiając do ludu, aby uwierzyli w Tego, który za nim idzie, to jest Jezusa” – powiedział Paweł. ⁵ Gdy to usłyszeli, przyjęli chrzest w imię Pana Jezusa. ⁶ A kiedy Paweł włożył na nich ręce, Duch Święty zstąpił na nich. Mówili też językami i prorokowali. ⁷ Wszystkich ich było około dwunastu mężczyzn.
⁸ Następnie wszedł do synagogi i odważnie przemawiał przez trzy miesiące rozprawiając i przekonując o królestwie Bożym. ⁹ Gdy jednak niektórzy upierali się w niewierze, bluźniąc wobec ludu przeciw drodze, odłączył się od nich i oddzielił uczniów, i rozprawiał codziennie w szkole Tyrannosa. ¹⁰ Trwało to dwa lata, tak że wszyscy mieszkańcy Azji, Żydzi i Grecy, usłyszeli słowo Pańskie. ¹¹ Bóg czynił też niezwykłe cuda przez ręce Pawła, ¹² tak że nawet chusty i przepaski z jego ciała kładziono na chorych, a choroby ustępowały z nich i wychodziły złe duchy.
¹³ Ale i niektórzy wędrowni egzorcyści żydowscy próbowali wzywać imienia Pana Jezusa nad opętanymi przez złego ducha. „Zaklinam was przez Pana Jezusa, którego głosi Paweł” – mówili. ¹⁴ Czyniło to siedmiu synów niejakiego Skewasa, arcykapłana żydowskiego. ¹⁵ Zły duch odpowiedział im: „Znam Jezusa i wiem o Pawle, a wy coście za jedni?” ¹⁶ I rzucił się na nich człowiek, w którym był zły duch, powalił wszystkich i pobił tak, że nadzy i poranieni uciekli z owego domu. ¹⁷ Dowiedzieli się o tym wszyscy Żydzi i Grecy, mieszkający w Efezie, i strach padł na wszystkich, i wysławiano imię Pana Jezusa. ¹⁸ Przychodziło też wielu wierzących, wyznając i ujawniając swoje uczynki. ¹⁹ I wielu też z tych, co uprawiali magię, poznosiło księgi i paliło je wobec wszystkich. Wartość ich obliczono na pięćdziesiąt tysięcy denarów w srebrze. ²⁰ Tak potężnie rosło i umacniało się słowo Pańskie.

Plany Apostoła pokrzyżowane rozruchem Demetriusza

²¹ Po tych wydarzeniach postanowił Paweł udać się do Jerozolimy przez Macedonię i Achaję. – „Potem, gdy się tam dostanę, muszę i Rzym zobaczyć” – mówił. ²² Wysłał więc do Macedonii dwóch swoich pomocników, Tymoteusza i Erasta, a sam pozostał przez jakiś czas w Azji. ²³ W tym właśnie czasie powstał niemały rozruch z powodu drogi <Pana>. ²⁴Pewien złotnik, imieniem Demetriusz, dawał niemały zarobek rzemieślnikom przy wyrobie srebrnych świątyniek Artemidy. ²⁵ Zebrał ich razem z innymi pracownikami tego rzemiosła i powiedział: „Mężowie, wiecie, że nasz dobrobyt płynie z tego rzemiosła. ²⁶ Widzicie też i słyszycie, że nie tylko w Efezie, ale prawie w całej Azji ten Paweł przekonał i uwiódł wielką liczbę ludzi gadaniem, że ci, którzy są ręką uczynieni, nie są bogami. ²⁷ Grozi niebezpieczeństwo, że nie tylko rzemiosło nasze upadnie, ale i świątynia wielkiej bogini Artemidy będzie za nic miana, a ona sama, której cześć oddaje cała Azja i świat cały, zostanie odarta z majestatu”. ²⁸ Gdy to usłyszeli, ogarnął ich gniew i zaczęli krzyczeć: „Wielka Artemida Efeska!” ²⁹ Zamieszanie objęło całe miasto. Porwawszy Gajusa i Arystarcha, Macedończyków, towarzyszy Pawła, ruszono gromadnie do teatru. ³⁰ Gdy zaś Paweł chciał wmieszać się w tłum, uczniowie mu nie pozwolili. ³¹ Również niektórzy z azjarchów, którzy mu byli życzliwi, posłali do niego z prośbą, by nie udawał się do teatru. ³² Każdy krzyczał co innego, bo zebranie było burzliwe, wielu nie wiedziało nawet, po co się zebrali. ³³ Z tłumu wypchnięto Aleksandra, bo go wysuwali Żydzi. Aleksander, dawszy znak ręką, chciał się usprawiedliwić przed tłumem. ³⁴ Gdy jednak poznali, że jest Żydem, ze wszystkich [ust] podniósł się jeden krzyk i prawie przez dwie godziny krzyczeli: „Wielka Artemida Efeska!”
³⁵ Wreszcie sekretarz uspokoił tłum i powiedział: „Efezjanie, czyż istnieje człowiek, który by nie wiedział, że miasto Efez oddaje cześć wielkiej Artemidzie i posągowi, który spadł z nieba? ³⁶ Temu nie można zaprzeczyć. Dlatego winniście zachować spokój i nic nie czynić pochopnie. ³⁷ Przywiedliście bowiem tych ludzi, którzy nie są ani świętokradcami, ani też nie bluźnią naszej bogini. ³⁸ A jeżeli Demetriusz i jego rzemieślnicy mają sprawy przeciw komuś, to na rynku odbywają się sądy, są też prokonsulowie, niechże jedni drugich oskarżają. ³⁹ A jeżeli czegoś więcej żądacie, rozstrzygnie się na prawnie zwołanym zebraniu. ⁴⁰ Grozi nam bowiem oskarżenie o dzisiejsze rozruchy, gdyż nie ma żadnego powodu, którym moglibyśmy wytłumaczyć to zbiegowisko”. Po tych słowach rozwiązał zebranie.