Biblia w rok – 30 kwietnia

Czytania na 30 kwietnia
1 Księga Samuela 3 – 4
Mądrość Syracha 30
1 List do Koryntian 8

*******

1 Księga Samuela 3 – 4

Widzenie Samuela

¹ Młody Samuel usługiwał Panu pod okiem Helego. W owym czasie rzadko odzywał się Pan, a widzenia nie były częste. ² Pewnego dnia Heli spał w zwykłym miejscu. Oczy jego zaczęły już słabnąć i nie mógł widzieć. ³ A światło Boże jeszcze nie zagasło. Samuel zaś spał w przybytku Pańskim, gdzie znajdowała się Arka Przymierza. ⁴ Wtedy Pan zawołał Samuela, a ten odpowiedział: „Oto jestem”. ⁵ Potem pobiegł do Helego mówiąc mu: „Oto jestem: przecież mię wołałeś”. Heli odrzekł: „Nie wołałem cię, wróć i połóż się spać”. Położył się zatem spać. ⁶ Lecz Pan powtórzył wołanie: „Samuelu!” Wstał Samuel i poszedł do Helego mówiąc: „Oto jestem: przecież mię wołałeś”. Odrzekł mu: „Nie wołałem cię, synu. Wróć i połóż się spać”. ⁷Samuel bowiem jeszcze nie znał Pana, a słowo Pańskie nie było mu jeszcze objawione. ⁸ I znów Pan powtórzył po raz trzeci swe wołanie: „Samuelu!” Wstał więc i poszedł do Helego, mówiąc: „Oto jestem: przecież mię wołałeś”. Heli spostrzegł się, że to Pan woła chłopca. ⁹ Rzekł więc Heli do Samuela: „Idź spać! Gdyby jednak kto cię wołał, odpowiedz: Mów, Panie, bo sługa Twój słucha”. Odszedł Samuel, położył się spać na swoim miejscu.
¹⁰ Przybył Pan i stanąwszy zawołał jak poprzednim razem: „Samuelu, Samuelu!” Samuel odpowiedział: „Mów, bo sługa Twój słucha”. ¹¹ Powiedział Pan do Samuela: „Oto Ja uczynię taką rzecz Izraelowi, że wszystkim, którzy o niej usłyszą, zadzwoni w obydwu uszach. ¹² W dniu tym dokonam na Helim wszystkiego, co mówiłem o jego domu, od początku do końca. ¹³ Dałem mu poznać, że ukarzę dom jego na wieki za grzech, o którym wiedział: synowie jego bowiem ściągają na siebie przekleństwo, a on ich nie skarcił. ¹⁴ Dlatego przysiągłem domowi Helego: Wina domu Helego nie będzie nigdy odpuszczona ani przez ofiarę krwawą, ani przez pokarmową”.
¹⁵ Samuel leżał do rana, potem otworzył bramę przybytku Pańskiego. Obawiał się jednak Samuel oznajmić Helemu o widzeniu. ¹⁶ Lecz Heli zawołał Samuela i rzekł: „Samuelu, synu mój!” On odpowiedział i rzekł: „Oto jestem”. ¹⁷ [Heli] zagadnął: „Co to za słowa, które [Bóg] wyrzekł do ciebie? Niczego przede mną nie ukrywaj! Niechaj ci Bóg to uczyni i tamto dorzuci, gdybyś ukrył coś przede mną ze słów, które do ciebie powiedział”. ¹⁸ Samuel opowiedział więc wszystkie te słowa i nic przed nim nie zamilczał. A [Heli] rzekł: „On jest Panem! Niech czyni, co uznaje za dobre”.
¹⁹ Samuel dorastał, a Pan był z nim. Nie pozwolił upaść żadnemu jego słowu na ziemię. ²⁰ Wszyscy Izraelici od Dan aż do Beer-Szeby poznali, że Samuel stał się rzeczywiście prorokiem Pańskim. ²¹ I w dalszym ciągu Pan objawiał się w Szilo, albowiem ukazywał się Samuelowi w Szilo.
Heli był bardzo stary, tymczasem jego synowie trwali w złym postępowaniu wobec Pana.

DZIWNE DZIEJE ARKI PRZYMIERZA

Arka w niewoli

¹ Słowo Samuela docierało do wszystkich Izraelitów <jako słowo Pańskie>. <W tym czasie Filistyni zgromadzili się, by walczyć przeciw Izraelitom>.
Izraelici wyruszyli do walki z Filistynami. Rozbili oni obóz koło Eben-Haezer, natomiast Filistyni rozbili obóz w Afek. ² Filistyni przygotowali szyki bojowe przeciw Izraelitom i rozgorzała walka. Izraelici zostali pokonani przez Filistynów, tak że poległo na pobojowisku, na równinie około czterech tysięcy ludzi. ³ Po powrocie ludzi do obozu starsi Izraela stawiali sobie pytanie: „Dlaczego Pan dotknął nas klęską z ręki Filistynów? Sprowadźmy sobie tutaj Arkę Przymierza Pańskiego z Szilo, ażeby znajdując się wśród nas wyzwoliła nas z ręki naszych wrogów”. ⁴ Lud posłał więc do Szilo i przywieziono stamtąd Arkę Przymierza Pana Zastępów, który zasiada na cherubach. Przy Arce Przymierza Bożego byli tam dwaj synowie Helego: Chofni i Pinchas.
⁵ Gdy Arka Przymierza Pańskiego dotarła do obozu, wszyscy Izraelici podnieśli głos w radosnym uniesieniu, że aż ziemia drżała. ⁶ Kiedy Filistyni usłyszeli głos okrzyków, mówili: „Co znaczy ów głos tak gromkich okrzyków w obozie izraelskim?” Gdy dowiedzieli się, że Arka Pańska przybyła do obozu, ⁷ Filistyni przelękli się. Mówili: „<Ich> Bóg przybył do obozu”. Wołali: „Biada nam! Nigdy dawniej czegoś podobnego nie było. ⁸ Biada nam! Kto nas wybawi z mocy tych potężnych bogów? Przecież to ci sami bogowie, którzy zesłali na Egipt wszelakie plagi <na pustyni>. ⁹ Trzymajcie się dzielnie i bądźcie mężni, o Filistyni, żebyście się nie stali niewolnikami Hebrajczyków, podobnie jak oni byli niewolnikami waszymi. Bądźcie więc mężni i walczcie!” ¹⁰ Filistyni stoczyli bitwę i zwyciężyli Izraelitów, tak że uciekł każdy do swego namiotu. Klęska to była bardzo wielka. Zginęło bowiem trzydzieści tysięcy piechoty izraelskiej. ¹¹ Arka Boża została zabrana, a dwaj synowie Helego, Chofni i Pinchas, polegli.
¹² Pewien człowiek – Beniaminita – uciekł z pola walki i dotarł jeszcze w tym samym dniu do Szilo. Ubranie miał podarte, a głowę pokrytą ziemią. ¹³ Kiedy nadszedł, Heli siedział na swym krześle obok drogi. Wyczekiwał. Niepokoił się przecież z powodu Arki Bożej. Gdy człowiek ten przyszedł, aby donieść miastu o nowinach, całe miasto podniosło krzyk. ¹⁴ Heli posłyszawszy echo tego krzyku, zapytał: „Co oznacza ten tak wielki hałas?” Człowiek ów pośpieszył i przybywszy opowiedział Helemu. ¹⁵ Heli miał [wtedy] dziewięćdziesiąt osiem lat. Był ociemniały: nie mógł nic widzieć. ¹⁶ Człowiek ów rzekł do Helego: „Ja jestem tym, który przybył z obozu, z pola walki dziś uciekłem”. Heli zaś zapytał: „Cóż się stało, mój synu?” ¹⁷ Zwiastun odpowiedział: „Izraelici uciekli przed Filistynami, naród zaś poniósł ogromną klęskę. Zginęli dwaj twoi synowie, Chofni i Pinchas, Arka Boża została zabrana”. ¹⁸ Na wzmiankę o Arce Bożej Heli upadł z krzesła do tyłu, na krawędź bramy, złamał sobie kark i umarł. Był to bowiem człowiek stary i ociężały. Sprawował on sądy nad Izraelem przez czterdzieści lat. ¹⁹ Jego synowa, a żona Pinchasa, będąc brzemienną i bliską porodu, gdy tylko dowiedziała się, że Arka Boża została zabrana, że jej teść i mąż umarli, skuliła się i porodziła, bo przyszły na nią bóle porodowe. ²⁰ Gdy konała, mówiły do niej kobiety, które ją otaczały: „Nie obawiaj się! Przecież urodziłaś syna”. Nie odpowiedziała jednak, nie zwróciła nawet na to uwagi. ²¹ Chłopca nazwała Ikabod, mówiąc: „Odstąpiła sława od Izraela” z powodu zabrania Arki Bożej oraz [śmierci] jej teścia i męża. ²² Powtórzyła: „Odstąpiła sława od Izraela, gdyż Arka Boża została zabrana”.

Mądrość Syracha 30

Wychowanie

¹ Kto miłuje swego syna, często używa na niego rózgi,
aby na końcu mógł się nim cieszyć.
² Kto wychowuje swego syna, będzie miał z niego pociechę
i dumny będzie z niego między znajomymi.
³ Kto kształci swego syna, budzi zazdrość u wroga,
a wobec przyjaciół będzie nim się cieszył.
⁴ Skończył życie jego ojciec, ale jakby nie umarł,
gdyż podobnego sobie zostawił.
⁵ W czasie życia swego widział go i doznał radości,
a i przy śmierci swej nie został zasmucony.
⁶ Przeciwnikom zostawił mściciela,
a przyjaciołom tego, który im okaże wdzięczność.
⁷ Rozpieszcza syna swego ten, kto opatruje każdą jego ranę
i komu na każdy jego głos wzruszają się wnętrzności.
⁸ Koń nieujeżdżony jest narowisty,
a syn zostawiony samemu sobie staje się zuchwały.
⁹ Pieść dziecko, a wprawi cię w osłupienie,
baw się nim, a sprawi ci smutek.
¹⁰ Nie śmiej się razem z nim, abyś nie został wraz z nim zasmucony
i abyś na koniec nie zgrzytał zębami.
¹¹ W młodości nie dawaj mu zbytniej swobody,
¹² okładaj razami boki jego, gdy jest jeszcze młody,
aby, gdy zmężnieje, nie odmówił ci posłuchu.
¹³ Wychowuj syna swego i używaj do pracy,
abyś nie został zaskoczony jego bezczelnością.

Zdrowie i bogactwo

¹⁴ Więcej wart biedny a zdrowy o silnej postawie,
niż bogaty a ukarany na swym ciele [chorobą].
¹⁵ Zdrowie i siła lepsze są niż wszystko złoto,
a mocne ciało niż niezmierny majątek.
¹⁶ Nie ma większego bogactwa nad zdrowie ciała
i nie ma zadowolenia nad radość serca.
¹⁷ Lepsza jest śmierć niż przykre życie
i lepszy wieczny odpoczynek niż stała choroba.
¹⁸ Łakocie położone przed zamkniętymi ustami
to stosy żywności leżące na grobie.
¹⁹ Na cóż się przyda ofiara z owoców bożkowi?
Nie będzie przecież jadł ani czuł zapachu –
tak jest z tym, kogo Pan doświadcza.
²⁰ Patrzy oczami i wzdycha,
jak wzdycha eunuch obejmujący dziewicę.

Radość

²¹ Nie wydawaj duszy swej smutkowi
ani nie dręcz siebie myślami.
²² Radość serca jest życiem człowieka,
a wesołość męża przedłuża dni jego.
²³ Wytłumacz sobie samemu, pociesz swoje serce,
i oddal długotrwały smutek od siebie;
bo smutek zgubił wielu
i nie ma z niego żadnego pożytku.
²⁴ Zazdrość i gniew skracają dni,
a zmartwienie sprowadza przedwczesną starość.
²⁵ Gdy serce pogodne – dobry apetyt,
zatroszczy się ono o pokarmy.

1 List do Koryntian 8

SPRAWA SPOŻYWANIA MIĘSA OFIAROWANEGO BOŻKOM POGAŃSKIM

Zasady ogólne

¹ Jeżeli chodzi o pokarmy składane bożkom w ofierze, to oczywiście wszyscy posiadamy „wiedzę”. Lecz „wiedza” wbija w pychę, miłość zaś buduje. ² Gdyby ktoś mniemał, że coś „wie”, to jeszcze nie wie, jak wiedzieć należy. ³ Jeżeli zaś ktoś miłuje Boga, ten jest również uznany przez Boga. ⁴ Zatem jeśli chodzi o spożywanie pokarmów, które już były bożkom złożone na ofiarę, wiemy dobrze, że nie ma na świecie ani żadnych bożków, ani żadnego boga, prócz Boga jedynego. ⁵ A choćby byli na niebie i na ziemi tak zwani bogowie – jest zresztą mnóstwo takich bogów i panów – ⁶ dla nas istnieje tylko jeden Bóg, Ojciec, od którego wszystko pochodzi i dla którego my istniejemy, oraz jeden Pan, Jezus Chrystus, przez którego wszystko się stało i dzięki któremu także my jesteśmy. ⁷ Lecz nie wszyscy mają „wiedzę”. Niektórzy jeszcze do tej pory spożywają pokarmy bożkom złożone, w przekonaniu, że chodzi o bożka, i w ten sposób kala się ich słabe sumienie. ⁸ A przecież pokarm nie przybliży nas do Boga. Ani nie będziemy ubożsi, gdy przestaniemy jeść, ani też jedząc nie wzrośniemy w znaczenie. ⁹ Baczcie jednak, aby to wasze prawo [do takiego postępowania] nie stało się dla słabych powodem do zgorszenia. ¹⁰Gdyby bowiem ujrzał ktoś ciebie, oświeconego „wiedzą”, jak zasiadasz do uczty bałwochwalczej, czyżby to nie skłoniło również kogoś słabego w sumieniu do spożywania ofiar składanych bożkom? ¹¹ I tak to właśnie „wiedza” twoja sprowadziłaby zgubę na słabego brata, za którego umarł Chrystus. ¹² W ten sposób grzesząc przeciwko braciom i rażąc ich słabe sumienia, grzeszycie przeciwko samemu Chrystusowi. ¹³ Jeśli więc pokarm gorszy brata mego, przenigdy nie będę jadł mięsa, by nie gorszyć brata.