PIERWSZE CZYTANIE
Rdz 9, 1-13
Przymierze Boga z Noem

Czytanie z Księgi Rodzaju
Bóg pobłogosławił Noego i jego synów, mówiąc do nich: «Bądźcie płodni i mnóżcie się, abyście zaludnili ziemię. Wszelkie zaś zwierzę na ziemi i wszelkie ptactwo podniebne niechaj się was boi i lęka. Wszystko, co się porusza na ziemi, i wszystkie ryby morskie zostały oddane wam we władanie. Wszystko, co się porusza i żyje, jest przeznaczone dla was na pokarm, tak jak rośliny zielone, daję wam wszystko. Nie wolno wam tylko jeść mięsa z krwią życia. Upomnę się o waszą krew przez wzgląd na wasze życie – upomnę się o nią u każdego zwierzęcia. Upomnę się też u człowieka o życie człowieka i u każdego – o życie brata. Jeśli ktoś przeleje krew ludzką, przez ludzi ma być przelana krew jego, bo człowiek został stworzony na obraz Boga. Wy zaś bądźcie płodni i mnóżcie się; zaludniajcie ziemię i miejcie nad nią władzę». Potem Bóg tak rzekł do Noego i do jego synów: «Oto Ja zawieram przymierze z wami i z waszym potomstwem, które po was będzie; z wszelką istotą żywą, która jest z wami: z ptactwem, ze zwierzętami domowymi i polnymi, jakie są przy was, ze wszystkimi, które wyszły z arki, z wszelkim zwierzęciem na ziemi. Zawieram z wami przymierze, tak iż nigdy już nie zostanie zgładzona wodami potopu żadna istota żywa i już nigdy nie będzie potopu niszczącego ziemię». Po czym Bóg dodał: «A to jest znak przymierza, które Ja zawieram z wami i każdą istotą żywą, jaka jest z wami, na wieczne czasy: Łuk mój kładę na obłoki, aby był znakiem przymierza między Mną a ziemią».
Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY
Ps 102 (101), 16-17. 18-19. 20-21. 29 i 22-23 (R.: por. 20b)

Refren: Bóg z wyżyn nieba spogląda na ziemię.

Poganie będą się bali imienia Pana, *
a Twej chwały wszyscy królowie ziemi,
bo Pan odbuduje Syjon *
i ukaże się w swym majestacie.

Refren.

Pan przychyli się ku modlitwie opuszczonych *
i nie odrzuci ich modłów.
Należy to zapisać dla przyszłych pokoleń, *
lud, który się narodzi, niech wychwala Pana.

Refren.

Spojrzał Pan z wysokości swego przybytku, *
popatrzył z nieba na ziemię,
aby usłyszeć jęki uwięzionych, *
aby skazanych na śmierć uwolnić.

Refren.

Synowie sług Twoich bezpiecznie mieszkać będą, *
a ich potomstwo będzie trwało w Twej obecności.
Aby imię Pana głoszono na Syjonie †
i w Jeruzalem Jego chwałę, *
kiedy zgromadzą się razem narody i królestwa,
aby służyć Panu.

Refren.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Por. J 6, 63c. 68c

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Słowa Twoje, Panie, są duchem i życiem.
Ty masz słowa życia wiecznego.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA
Mk 8, 27-33
Wyznanie Piotra i zapowiedź męki

Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Jezus udał się ze swoimi uczniami do wiosek pod Cezareą Filipową. W drodze pytał uczniów: «Za kogo uważają Mnie ludzie?» Oni Mu odpowiedzieli: «Za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za jednego z proroków». On ich zapytał: «A wy za kogo Mnie uważacie?» Odpowiedział Mu Piotr: «Ty jesteś Mesjasz». Wtedy surowo im przykazał, żeby nikomu o Nim nie mówili. I zaczął ich pouczać, że Syn Człowieczy wiele musi wycierpieć, że będzie odrzucony przez starszych, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; że zostanie zabity, ale po trzech dniach zmartwychwstanie. A mówił zupełnie otwarcie te słowa. Wtedy Piotr wziął Go na bok i zaczął Go upominać. Lecz On obrócił się i patrząc na swych uczniów, zgromił Piotra słowami: «Zejdź Mi z oczu, szatanie, bo nie myślisz po Bożemu, lecz po ludzku».
Oto słowo Pańskie.

ROZWAŻANIA DO CZYTAŃ

Jezus jest jedyną nadzieją dla świata. On przyszedł zbawić nas od grzechów naszych, uwolnić od diabła i dać nam życie i zdrowie w obfitości. Gdzie Jezus, tam chwała Boża. On jest jedyną światłością świata. Kto wierzy w Niego, ma udział w Jego boskiej naturze. Bóg posłał swojego Syna, bo pragnie, aby wszyscy ludzie byli zbawieni, usprawiedliwieni, uzdrowieni i obdarzeni chwałą.
Marek Ristau

***
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania
Relacja z Bogiem Narodu Wybranego była naznaczona wieloma upadkami i powrotami do Boga. Gdy Izraelici oddalali się od Boga, doznawali trudności, ale ostatecznie zawsze Pan Bóg ich przyjmował i odnawiał z nimi Przymierze. Pierwsze Przymierze Boga z ludźmi rozpoczęło się w ogrodzie Eden. Dzisiejszy fragment Księgi Rodzaju opowiada o odnowieniu tego Przymierza, które dokonuje się między Bogiem a Noem. Treściowo jest bardzo podobne do Bożych słów w Edenie, jednak zamiast zakazu spożywania owoców z drzewa poznania Bóg zakazuje spożywania krwi. Krew w rozumieniu biblijnym jest warunkiem i zasileniem życia. Krew jest święta, bo niejako sama jest życiem, a życie należy jedynie do Boga. Jej spożycie sprzeciwiałoby się Bogu. Podobnie w Edenie, poznanie dobra i zła było zastrzeżone dla Boga. Przymierze z Noem stało się podstawą dla zachowywania czystości spożywanych potraw i składanych ofiar przez Żydów.
Nakazy nadawane przez Pana Boga miały na celu z jednej strony ochronić świętość samego Boga, ale również podkreślały godność człowieka. Szacunek wobec krwi, czyli życia, miał uwydatnić, że człowiek jest stworzony na obraz Boży. Istotą Bożych praw jest zawsze pragnienie Boga, by człowiek do Niego się zbliżał.

Komentarz do psalmu
Psalm 102 powstał, gdy Izrael był wygnany ze swojej ojczyzny. Opuszczonemu narodowi bliskie były myśli, że Bóg jest z dala od nich. Jednakże treść psalmu wskazuje na aktywny udział Boga w wydarzeniach życia. Dzięki plastycznej metaforze Boga królującego na wyżynach psalmista jest pełen ufności, że Bóg dobrze widzi i wie, co się dzieje z człowiekiem. Bóg nie jest głuchy na wołanie wygnanego ludu.
W naszych czasach możemy często spotkać się z poglądem, że Bóg stworzył świat, ale nie interesuje się jego dalszymi losami. Boże działanie jest porównywane do czynności zegarmistrza, który nastawił godzinę w zegarku i zostawił go, by żył swoim życiem. Nie jest to pogląd chrześcijański, ponieważ Boża Opatrzność aktywnie bierze udział w historii życia każdego człowieka. Bóg, który jest Osobą, zaprasza do relacji, która już na ziemi jest zapowiedzią nieskończonego trwania w Bogu.

Komentarz do Ewangelii
Jezus, udając się z uczniami nieopodal Cezarei Filipowej, chce wyprowadzić ich poza miasta, w których nauczał i czynił cuda. Dopiero na osobności zadaje bardzo ważne pytanie o Niego samego. Pytanie Jezusa ma ujawnić, jak postrzegają Go uczniowie. Pierwsza odpowiedź, którą przytaczają, jest poprawna, bo ukazuje ciągłość osoby Jezusa z poprzedzającymi Go prorokami. Jednakże jest to bardzo powierzchowne stwierdzenie, które jest tylko powtórzeniem tego, co uważają ludzie. Piotr, odpowiadając w imieniu uczniów, również poprawnie odpowiada. Stwierdza, że Jezus jest oczekiwanym Mesjaszem, który ma wyzwolić Izraela. Natomiast sam Chrystus udziela jeszcze głębszej odpowiedzi. Jego misja nie będzie polegała na politycznym wyzwoleniu państwa spod okupacji, ale prawdziwe wyzwolenie dokona się przez mękę i śmierć i doprowadzi do zmartwychwstania.
Piotr nie jest w stanie pojąć takiego obrazu Jezusa. Możliwe, że oczekiwał, podobnie jak większość Żydów, że Mesjasz dokona politycznego wyzwolenia. Także po udzieleniu poprawnej odpowiedzi mógł poczuć się odpowiedzialny za Jezusa i nie chciał dopuścić do Jego śmierci. Droga męki i śmieci Jezusa wykracza poza jego obraz Mesjasza. Radykalne określenie „szatanie”, które tłumacząc dosłownie znaczy „przeciwniku”, daje Piotrowi do zrozumienia, że nie może sprzeciwiać się planom Bożym.
W wielu sytuacjach wydaje nam się, że Pan Bóg powinien postąpić tak, jak my chcemy i co więcej, jesteśmy przekonani, że jest to obiektywnie dobre. Jednakże, jeśli wierzymy, że Bóg jest naszym Stwórcą, to również powinniśmy Mu zaufać, że to On najlepiej wie, jak ma postępować. Historia Piotra uczy, że większą korzyścią jest odkrywanie Bożych planów wobec swojego życia niż naginanie ich według własnej woli.
Komentarze zostały przygotowane przez dk. Jakuba Zinkowa WMSD w Warszawie

Święty Daniel, męczennik

Daniel był Egipcjaninem. Z potrzeby serca wraz z Eliaszem, Izaakiem, Jeremiaszem i Samuelem towarzyszył chrześcijanom, skazanym za wyznawanie wiary na przymusowe roboty w kamieniołomach Cylicji. Gdy wracali stamtąd, zatrzymano ich i u bram Cezarei poddano przesłuchaniom. Jako swoje imiona podali imiona starotestamentowych proroków, a jako miejsce zamieszkania – Jeruzalem niebieskie. W ten sposób chcieli podkreślić, że są nowym Izraelem, narodem wybranym. Gdy poddano ich torturom, aby wydobyć kolejne informacje, odmówili zeznań. Po bezskutecznych namowach, aby wyparli się wiary w Chrystusa, na rozkaz namiestnika Cezarei Palestyńskiej, Firmiliana, zostali ścięci 16 lutego 309 r.