PIERWSZE CZYTANIE
Dz 18, 9-18
Wystąpienie Żydów przeciw Pawłowi w Koryncie

Czytanie z Dziejów Apostolskich
Kiedy Paweł przebywał w Koryncie, w nocy Pan przemówił do niego w widzeniu: «Przestań się lękać, a przemawiaj i nie milcz, bo Ja jestem z tobą i nikt nie targnie się na ciebie, aby cię skrzywdzić, dlatego że wiele Ludu mam w tym mieście». Pozostał więc i głosił im słowo Boże przez rok i sześć miesięcy. Kiedy Gallio został prokonsulem Achai, Żydzi jednomyślnie wystąpili przeciw Pawłowi i przyprowadzili go przed sąd. Powiedzieli: «Ten namawia ludzi, aby czcili Boga niezgodnie z Prawem». Gdy Paweł miał już otworzyć usta, Gallio przemówił do Żydów: «Gdyby tu chodziło o jakieś przestępstwo albo zły czyn, zająłbym się wami, Żydzi, jak należy, ale gdy spór toczy się o słowa i nazwy, i o wasze Prawo, rozpatrzcie to sami. Ja nie chcę być sędzią w tych sprawach». I wypędził ich z sądu. A wszyscy Grecy, schwyciwszy przełożonego synagogi, Sostenesa, bili go przed sądem, lecz Galliona nic to nie obchodziło. Paweł pozostał jeszcze przez dłuższy czas, potem pożegnał się z braćmi i popłynął do Syrii, a z nim Pryscylla i Akwila. W Kenchrach ostrzygł głowę, bo złożył ślub.
Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY
Ps 47 (46), 2-3. 4-5. 6-7 (R.: por. 8a)

Refren: Pan Bóg jest królem całej naszej ziemi.
albo: Alleluja.

Wszystkie narody, klaskajcie w dłonie, *
radosnym głosem wykrzykujcie Bogu,
bo Pan Najwyższy i straszliwy, *
jest wielkim Królem nad całą ziemią.

Refren.

On nam poddaje narody *
i ludy rzuca pod nasze stopy.
Wybiera nam na dziedzictwo *
chlubę Jakuba, którego miłuje.

Refren.

Bóg wstępuje wśród radosnych okrzyków, *
Pan wstępuje przy dźwięku trąby.
Śpiewajcie psalmy Bogu, śpiewajcie, *
śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie.

Refren.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Por. Łk 24, 46b. 26b

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Chrystus musiał cierpieć i zmartwychwstać,
aby wejść do swojej chwały.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA
J 16, 20-23a
Smutek wasz przemieni się w radość

Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Wy będziecie płakać i zawodzić, a świat się będzie weselił. Wy będziecie się smucić, ale smutek wasz przemieni się w radość. Kobieta, gdy rodzi, doznaje smutku, bo przyszła jej godzina. Gdy jednak urodzi dziecię, już nie pamięta o bólu – z powodu radości, że się człowiek na świat narodził. Także i wy teraz doznajecie smutku. Znowu jednak was zobaczę, i rozraduje się serce wasze, a radości waszej nikt wam nie zdoła odebrać. W owym zaś dniu o nic nie będziecie Mnie pytać».
Oto słowo Pańskie.

ROZWAŻANIA DO CZYTAŃ

Jezus dał nam Ducha Świętego, w którym przyszło do nas Królestwo Boże, a Królestwo Boże to sprawiedliwość i pokój i radość w Duchu Świętym. Radości w Duchu Świętym nikt nie zdoła nam odebrać. Mamy ją w pełni i na wieki.
Marek Ristau

***
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania
Bóg nie wzywa do spokojnego życia. Pobyt świętego Pawła w Koryncie jest tego dobrym przykładem. Umocniony Bożym słowem Paweł postanawia pozostać w mieście jeszcze przez rok i sześć miesięcy, aby pozyskać nowych uczniów. Jest to czas zmian politycznych, czas buntu, oskarżeń. Jednak Apostoł Narodów wie, że Pan jest z nim, dlatego może swoje zadanie pełnić z odwagą!
Słowa Pana: „przestań się lękać, a przemawiaj i nie milcz, bo Ja jestem z tobą i nikt nie targnie się na ciebie, aby cię skrzywdzić” chciejmy dzisiaj odczytać bardzo osobiście. Bóg chce, aby działać, głosić, szerzyć wiarę… Ten, który jest Jego uczniem, zawsze będzie znakiem sprzeciwu i sprawcą buntu, bo przecież Boża prawda nie jest wygodna dla świata. Jednak w jej głoszeniu Bóg ciągle oczekuje większego rozmachu, aby Słowo Boże nigdy się nie zatrzymało. To nasze zadanie. Nie siedzenie na kanapie, ale szalone i odważne dawanie świadectwa. Warto zapytać siebie dzisiaj: co już robię? Co mogę zrobić więcej?

Komentarz do psalmu
Wśród zamieszek i niepewności tego świata (nawet tych, których doświadcza święty Paweł ze swymi uczniami w Koryncie) psalmista zaprasza nas do radosnego wychwalania Pana. Przecież to On „jest wielkim Królem nad całą ziemią”. On jest Panem świata i historii. To On zwyciężył zło. Dlatego człowiek Boży nie ma się czego obawiać, mając tak wielkiego Władcę nad sobą.
Jest to dla nas kolejna zachęta do tego, aby nie żyć spokojnie, ale odważnie bez obaw oddawać cześć Panu.

Komentarz do Ewangelii
Czy radość nie wypływa z trudów, cierpień i udręk? Chrystus daje nam przykład rodzącej kobiety, który pokazuje stan człowieka po wejściu do radości niebieskiej, do zjednoczenia z Ojcem. Przy porodzie kobieta doznaje bólu i cierpienia, lecz obecność nowego życia jest dla niej tak niewypowiedzianą radością, że przez nią wszystkie trudne doświadczenia odchodzą w niepamięć.
Podobnie jest z naszym budowaniem i dążeniem do osiągnięcia Królestwa Bożego. Na co dzień nie jest to proste zadanie, gdyż w walce i ciągłym sprzeciwie świata doznajemy przygnębienia, bólu i smutku. Jednak ta walka prowadzi do zwycięstwa! Nagrodą jest szczególna radość ze zjednoczenia z Bogiem oraz poznanie pełnej prawdy, osiągnięcie pełnej wiedzy!
Spotkanie z Ojcem dla każdego wierzącego jest zawsze najsilniejszą motywacją do prowadzenia tej walki i wytrwania.
Komentarze zostały przygotowane przez ks. Wojciecha Węglowskiego

Święty Augustyn z Canterbury, biskup

Augustyn, nazywany apostołem Anglii, żył w VI w. Będąc opatem benedyktyńskiego klasztoru św. Andrzeja w Rzymie, został wysłany przez Grzegorza Wielkiego wraz z 40 mnichami do Brytanii (596). Sakrę biskupią Augustyn otrzymał za zezwoleniem papieża z rąk biskupa Arles w Galii, prawdopodobnie jeszcze w drodze do Anglii. Król Kentu, św. Etelbert, wraz z małżonką Bertą (córką chrześcijańskiego władcy Paryża), przyjął ich życzliwie w Wielkanoc 597 r. Dzięki pomocy króla w jego stolicy, Canterbury, zaistniało biskupstwo i opactwo benedyktyńskie pw. świętych Piotra i Pawła. Wraz z królem i jego dworem chrzest przyjęło w Anglii około 10 tys. Sasów.

Praca ewangelizacyjna postępowała tak szybko, że już w roku 601 papież przysłał na pomoc nową grupę zakonników. Równocześnie ustanowił 2 metropolie i 24 sufraganie. Jako pierwszy prymas Anglii i metropolita Canterbury Augustyn otrzymał od papieża paliusz arcybiskupi. Druga metropolia na ziemiach angielskich powstała w Yorku dopiero po śmierci Augustyna. W 602 r. Augustyn ufundował pierwszą w Anglii katedrę w Canterbury, która obecnie znajduje się na liście Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Augustyn zmarł 26 maja 604 lub 605 r. Został pochowany obok św. Etelberta w ufundowanym przez siebie opactwie benedyktyńskim w Canterbury. W roku 1091 jego relikwie zostały przeniesione do rozbudowanej świątyni opactwa. Miały wtedy miejsce liczne cuda, podobnie jak za życia biskupa. Wspomnienie przeniesienia relikwii obchodzone jest w Anglii 6 września. Na miejscu, gdzie św. Augustyn miał, wraz ze swoimi towarzyszami, po raz pierwszy stanąć na ziemi angielskiej w Ebbsfleet, wystawiono na pamiątkę oryginalny, do dziś stojący obelisk-krzyż. Canterbury było stolicą katolickich prymasów przez prawie 1000 lat – do czasu, kiedy król Henryk VIII wprowadził anglikanizm. Odtąd katedra w Canterbury jest stolicą tego właśnie Kościoła (od roku 1534), a katedra prymasów katolickich przeniosła się do Londynu (w wieku XIX).

W ikonografii Augustyn przedstawiany jest w stroju biskupim lub jako benedyktyn.