PIERWSZE CZYTANIE
Dz 17, 15. 22 – 18, 1
Paweł w Atenach

Czytanie z Dziejów Apostolskich
W owych dniach ci, którzy towarzyszyli Pawłowi, zaprowadzili go aż do Aten i odjechali, otrzymawszy polecenie dla Sylasa i Tymoteusza, aby czym prędzej przybyli do niego. Stanąwszy w środku Areopagu Paweł przemówił: «Mężowie ateńscy, widzę, że jesteście pod każdym względem bardzo religijni. Przechodząc bowiem i oglądając wasze świętości jedną po drugiej, znalazłem też ołtarz z napisem: „Nieznanemu Bogu”. Ja wam głoszę to, co czcicie, nie znając. Bóg, który stworzył świat i wszystko, co w nim istnieje, On, który jest Panem nieba i ziemi, nie mieszka w świątyniach ręką zbudowanych i nie odbiera posługi z rąk ludzkich, jak gdyby czegoś potrzebował, bo sam daje wszystkim życie i tchnienie, i wszystko. On z jednego człowieka wywiódł cały rodzaj ludzki, aby zamieszkiwał całą powierzchnię ziemi. Określił im właściwe czasy i granice zamieszkania, aby szukali Boga; może dotkną Go i znajdą niejako po omacku. Bo w rzeczywistości jest On niedaleko od każdego z nas. W Nim bowiem żyjemy, poruszamy się i jesteśmy, jak to powiedzieli niektórzy z waszych poetów: „Jesteśmy bowiem z jego rodu”. Będąc więc z rodu Bożego, nie powinniśmy sądzić, że Bóstwo jest podobne do złota albo do srebra, albo do kamienia, wytworu rąk i myśli człowieka. Nie biorąc pod uwagę czasów nieświadomości, wzywa Bóg teraz wszędzie i wszystkich ludzi do nawrócenia, dlatego że wyznaczył dzień, kiedy to sprawiedliwie będzie sądzić świat przez Człowieka, którego na to przeznaczył, po uwierzytelnieniu Go wobec wszystkich przez wskrzeszenie Go z martwych». Gdy usłyszeli o zmartwychwstaniu, jedni się wyśmiewali, a inni powiedzieli: «Posłuchamy cię o tym innym razem ». Tak Paweł ich opuścił. Niektórzy jednak przyłączyli się do niego i uwierzyli. Wśród nich Dionizy Areopagita i kobieta imieniem Damaris, a z nimi inni. Potem opuścił Ateny i przybył do Koryntu.
Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY
Ps 148, 1b-2. 11-12. 13-14c

Refren: Niebo i ziemia pełne chwały Twojej.
albo: Alleluja.

Chwalcie Pana z niebios, *
chwalcie Go na wysokościach.
Chwalcie Go, wszyscy Jego aniołowie, *
chwalcie Go, wszystkie Jego zastępy.

Refren.

Królowie ziemscy i wszystkie narody, *
władcy i wszyscy sędziowie tej ziemi,
młodzieńcy i dziewczęta, *
starcy i dzieci.

Refren.

Niech imię Pana wychwalają, †
bo tylko Jego imię jest wzniosłe. *
Majestat Jego ponad ziemią i niebem.
On pomnaża potęgę swego ludu. †
Oto pieśń pochwalna wszystkich Jego świętych, *
synów Izraela, ludu, który jest Mu bliski.

Refren.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
J 14, 16

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Ja będę prosił Ojca, a da wam innego Parakleta,
aby z wami był na zawsze.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA
J 16, 12-15
Duch Prawdy doprowadzi was do całej prawdy

Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi. Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego weźmie i wam objawi».
Oto słowo Pańskie.

ROZWAŻANIA DO CZYTAŃ

Bóg stworzył świat i wszystko, co na nim i sam daje wszystkim życie i tchnienie, i wszystko. On jest blisko każdego z nas, bo w Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy. Bóg teraz wzywa wszystkich ludzi do nawrócenia, gdyż nadchodzi dzień, kiedy to sprawiedliwie osądzi świat przez Chrystusa, który umarł i zmartwychwstał dla naszego usprawiedliwienia i zbawienia. Postanowione jest bowiem ludziom raz umrzeć, a potem sąd.
Marek Ristau

***
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania
Głoszenie Chrystusa dociera do różnych warstw społecznych, rozmaitych grup i struktur. Nie zawsze kruszy i przemienia serca, ale zawsze pozostawia ślad w słuchaczach.
Paweł głosi tym razem w politeistycznych Atenach. Spotyka się jednak z wyśmianiem, odkładaniem podjęcia konkretnych decyzji na później, ale także z przyjęciem wiary.
Warto zwrócić uwagę na wszystkie okoliczności, które wykorzystuje, aby jak najskuteczniej głosić prawdę o zbawieniu. Po pierwsze, zwyczaje i infrastruktura – anonimowy ołtarz był powodem do dyskusji. Po drugie, nauka o stworzeniu – Paweł zaczyna od tego, co najbardziej podstawowe i doświadczalne. Po trzecie, przekazywanie trudnych prawd – idea zmartwychwstania jest absurdalna i odrażająca, ale to główne przesłanie chrześcijaństwa.
Jak wygląda głoszenie dzisiaj przeze mnie? Czy tak jak święty Paweł prowadzę otwartą i merytoryczną dyskusję? Czy chcę wyjść „na zewnątrz”, poza to, co znam i gdzie się czuję bezpiecznie? Czy szukam okazji i ludzi do dzielenia się Dobrą Nowiną, czy chowam się i uciekam przed nimi? Czy zwykłe, codzienne rozmowy są okazją do wdrożenia elementów wiary? I, najważniejsze, czy się nie zniechęcam?

Komentarz do psalmu
Co jest tak wielkim powodem do wychwalania Boga przez psalmistę? Wszystko! Cały świat, wszystkie stworzenia, dzieła, wydarzenia… są powodem do oddawania chwały Bogu. Jego ślady są obecne wszędzie w świecie – na niebie i na ziemi. To one są pełne Jego chwały!
Posłuchajmy psalmisty i sami postarajmy się znaleźć ślady Bożej obecności wokół nas – w przyrodzie, w bliźnim, w wydarzeniach… Niech one będą okazją do dziękczynienia i uwielbienia Boga w naszym życiu!

Komentarz do Ewangelii
Nauka Boża jest trudna do zniesienia. Czy chodzi o jej obfitość? A może o jej nowość i rewolucyjny charakter?
Jezus dobrze wie, że my – Jego uczniowie – nie jesteśmy w stanie sami poradzić sobie z odkryciem, przyjęciem i zastosowaniem w życiu całej prawdy Bożej, dlatego posyła nam Ducha Prawdy, „który doprowadzi nas do całej prawdy”. Jest to możliwe dlatego, że Duch nie jest niezależny od Ojca i Syna, ale są Oni ściśle ze sobą zjednoczeni przez miłość. Miłość pozwala zrozumieć prawdę. Miłość pozwala odkryć to, co ma nam do przekazania Jezus.
Pamiętajmy, że im bardziej zbliżamy się do Boga oraz im więcej korzystamy z Jego darów, jakimi są sakramenty, Jego Słowo, tym bardziej jesteśmy w stanie przyjąć i zrozumieć to, co On sam nam objawia.
Czy modlę się do Ducha Świętego o dar zrozumienia? Na ile korzystam z Bożych darów?
Komentarze zostały przygotowane przez ks. Wojciecha Węglowskiego

Święta Magdalena Zofia Barat, dziewica

Magdalena Zofia Barat urodziła się 13 grudnia 1779 roku w Joigny, w diecezji Sens, we Francji. Mimo że w tych stronach był jeszcze silnie zakorzeniony jansenizm, Magdalena została dopuszczona do pierwszej Komunii świętej jak na owe czasy bardzo wcześnie, bo w dziesiątym roku życia. W roku 1795 udała się wraz ze swym bratem do Paryża, gdzie jako kapłanowi pomagała mu w ukryciu przy sprawowaniu sakramentów i w posłudze duszpasterskiej. Kapłan bowiem, który nie złożył przysięgi na wierność rewolucji i jej haseł, był ścigany przez władze i w każdej chwili groziła mu śmierć. Magdalena ponadto potajemnie uczyła dzieci prawd wiary.
W roku 1800 przybyli do Paryża księża ze zgromadzenia Serca Pana Jezusa z Tournely, zwani paccanarystami. Brat Zofii, Alojzy, wstąpił natychmiast do nich. Stało się to dla Zofii natchnieniem, by założyć podobne dzieło żeńskie, które pod opieką Serca Jezusowego zajęłoby się chrześcijańską nauką i wychowaniem dziewcząt. Pierwszy dom otworzyła w Amiens, tam bowiem mieli swoje kolegium paccanaryści. Zebrała wokół siebie podobnie nastawione apostolsko kobiety, a w roku 1817 napisała dla nowej, żeńskiej rodziny zakonnej, konstytucję. Kiedy otworzyła nowe domy w Grenoble i w Belley, została wybrana główną przełożoną zgromadzenia. Jej pierwszym aktem było uroczyste oddanie Sercu Jezusa zgromadzenia, wszystkich trzech domów, sióstr i dziewcząt podopiecznych.
Pod jej mądrymi rządami dzieło szybko rozszerzyło się: po Francji, Italii, Anglii, Belgii i Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej. Konstytucje zgromadzenia zatwierdził papież Leon XII w roku 1826. Kiedy Magdalena żegnała ziemię dla nieba, jej zgromadzenie liczyło 89 placówek i 3500 sióstr.
Magdalena Zofia Barat zmarła 25 maja 1865 roku, doczekawszy wieku 86 lat. Założonym przez siebie zgromadzeniem rządziła przez 59 lat. Siostry Sacre Coeur św. Magdaleny Zofii Barat są obecne także w Polsce. Pozostawiła po sobie sporo pism, które wydano drukiem w czterech opasłych tomach. Wśród nich najwięcej miejsca zajmują zarządzenia, okólniki, konferencje i listy, których zebrano wprost rekordowo dużo, bo ok. 14 tysięcy! Jest to prawdziwy skarbiec duchowy, jaki dobra matka zostawiła w spuściźnie swoim duchowym córkom.
Jej ciało spoczywa w kościele przy domu generalnym w Rzymie, gdzie dokonała dni swojej pielgrzymki na ziemi. Do chwały ołtarzy wyniósł ją papież św. Pius X w roku 1908; do katalogu świętych wpisał ją uroczyście papież Pius XI w roku świętym, jubileuszowym, 1925, wraz ze św. Marią Magdaleną Postel.