PIERWSZE CZYTANIE
Dz 15, 7-21
Sobór Jerozolimski

Czytanie z Dziejów Apostolskich
W Jerozolimie, po długiej wymianie zdań, przemówił Piotr do apostołów i starszych:
«Wiecie, bracia, że Bóg już dawno wybrał mnie spośród was, aby z moich ust poganie usłyszeli słowa Ewangelii i uwierzyli. Bóg, który zna serca, zaświadczył na ich korzyść, dając im Ducha Świętego tak samo jak nam. Nie zrobił żadnej różnicy między nami a nimi, oczyszczając ich serca przez wiarę. Dlaczego więc teraz Boga wystawiacie na próbę, nakładając na uczniów jarzmo, którego ani ojcowie nasi, ani my sami nie mieliśmy siły dźwigać. Wierzymy przecież, że będziemy zbawieni przez łaskę Pana Jezusa tak samo jak oni». Umilkli wszyscy, a potem słuchali opowiadania Barnaby i Pawła o tym, jak wielkich cudów i znaków dokonał Bóg przez nich wśród pogan. A gdy i oni umilkli, zabrał głos Jakub i rzekł: «Posłuchajcie mnie, bracia! Szymon opowiedział, jak Bóg raczył wybrać sobie Lud spośród pogan. Zgadzają się z tym słowa Proroków, bo napisano: „Potem powrócę i odbuduję przybytek Dawida, który znajduje się w upadku. Odbuduję jego ruiny i wzniosę go, aby pozostali ludzie szukali Pana i wszystkie narody, nad którymi wzywane jest imię moje – mówi Pan, który to sprawia. To są Jego odwieczne wyroki”. Dlatego ja sądzę, że nie należy nakładać ciężarów na pogan nawracających się do Boga, lecz napisać im, aby się wstrzymali od pokarmów ofiarowanych bożkom, od nierządu, od tego, co uduszone, i od krwi. Z dawien dawna bowiem w każdym mieście są ludzie, którzy co szabat czytają Mojżesza i wykładają go w synagogach».
Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY
Ps 96 (95), 1-2a. 2b-3. 10 (R.: por. 3)

Refren: Pośród narodów głoście chwałę Pana.
albo: Alleluja.

Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
śpiewaj Panu, ziemio cała.
Śpiewajcie Panu, *
sławcie Jego imię.

Refren.

Każdego dnia głoście Jego zbawienie. *
Głoście Jego chwałę wśród wszystkich narodów,
rozgłaszajcie Jego cuda *
pośród wszystkich ludów.

Refren.

Głoście wśród ludów, *
że Pan jest królem.
On świat tak utwierdził, że się nie zachwieje, *
będzie sprawiedliwie sądził ludy.

Refren.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Por. J 10, 27

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Moje owce słuchają mego głosu,
Ja znam je, a one idą za Mną.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA
J 15, 9-11
Trwajcie w miłości mojej

Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Trwajcie w miłości mojej! Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości.  To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna».
Oto słowo Pańskie.

ROZWAŻANIA DO CZYTAŃ

Słyszymy słowa Ewangelii i wierzymy, a Bóg oczyszcza nasze serca przez wiarę. Wszyscy jesteśmy zbawieni tak samo: tylko przez łaskę Pana Jezusa! On nas umiłował i mamy trwać w Jego miłości, a jest to możliwe jedynie wtedy, gdy zachowujemy Jego przykazania. Wszystko, co mówił Jezus, miało na celu nasze zbawienie, a także to, abyśmy mieli w sobie Jego radość i aby radość nasza była pełna.
Marek Ristau

***
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania
Decyzja Piotra wcale nie była oczywista. Przecież do niedawna i on rozumował dokładnie tak samo, jak przedstawiciele stronnictwa faryzeuszy, pragnących zobowiązać pogan do przestrzegania obyczajów żydowskich. Żydzi byli przecież narodem wybranym, oddzielonym od wszystkich innych narodów po to, by być ludem Pana, by oddawać Mu cześć i żyć według Jego prawa. Dopiero dzięki specjalnemu objawieniu i zobaczeniu działania Bożego w pogańskiej rodzinie Korneliusza, Piotr dojrzał do tego, by wypowiedzieć te znamienne słowa: „Bóg dał im Ducha Świętego tak samo jak nam”, „Nie zrobił żadnej różnicy pomiędzy nimi a nami”, „Będziemy zbawieni przez łaskę Pana Jezusa tak samo jak oni”. Słowa tak wstrząsające, że – jak czytamy – oponenci zamilkli.
Okazało się, że tak ukochane przez Żydów Prawo Pańskie nie było im dane po to, aby wynieść ich ponad innych, aby mogli poczuć się lepsi i patrzeć na innych z góry, ale po to, aby także „pozostali ludzie szukali Pana”. Jedyny Bóg jest Bogiem wszystkich, także pogardzanych pogan. Na szczęście dla nas, Piotr i pozostali potrafili wznieść się ponad swoje uprzedzenia i przyjąć odwieczne wyroki Boga, który w każdej epoce – także dziś – wyprowadza swój Kościół z rutyny i skostnienia, aby otworzyć go na nowe dzieła, których pragnie dokonać.

Komentarz do psalmu
Co może zjednoczyć podzielone, skłócone ze sobą narody? Psalmista nie ma wątpliwości, że prawdziwa jedność może nastąpić tylko pod berłem Boga, który jako jedyny jest w stanie zaprowadzić sprawiedliwość. Dlatego wzywa wszystkich do oddania Mu chwały, nie występując z pozycji siły, ale ukazując Jego piękno, mądrość, moc i wyższość ponad bogami pogańskimi. Wspólnie przeżywana liturgia w świątyni porusza serca, jednoczy i pomaga otworzyć się na Boga, który nie czyni różnic między ludźmi, ale jest blisko wszystkich.

Komentarz do Ewangelii
Zwykle cieszymy się, kiedy możemy zrobić coś dobrego dla kogoś, kogo kochamy, nawet jeśli kosztuje nas to dużo wysiłku. Dlatego nie powinien dziwić nas wypływający z dzisiejszej Ewangelii wniosek, że zachowanie przykazań Bożych prowadzi do radości, i to radości tym pełniejszej, z im większą miłością to czynimy. Takie było doświadczenie Jezusa jako człowieka, trwającego w miłości Boga Ojca. Nam, grzesznym ludziom, patrzącym na Boga z nieufnością, Jego miłość może wydawać się abstrakcją. Jednak słowa Jezusa są obietnicą, że On dopełni tego, co dla nas niemożliwe, i pozwoli nam zaznać radości, jaka wypływa z oczyszczonego sumienia.
Komentarze zostały przygotowane przez Mirę Majdan

Święty Iwo Helory, prezbiter

Iwo Helory (znany także jako Iwo z Bretanii) urodził się 17 października 1253 r. w Kermartin (Bretania we Francji) w rodzinie Heloriego, lorda Kermartin, i Azo du Kenquis. Studiował w Paryżu sztuki wyzwolone, prawo cywilne i teologię, a później, w Orleanie, prawo kanoniczne. Po powrocie do Bretanii w 1280 r. został diecezjalnym sędzią duchownym w Rennes, a po 4 latach oficjałem sądu biskupiego. Szybko zyskał opinię sprawiedliwego, bezstronnego i nieprzekupnego prawnika. Bogatych traktował na równi z ubogimi, co nie było wówczas powszechne. Znany był jako „adwokat biedaków”. Często opłacał za nich koszty sądowe i odwiedzał ich w więzieniu. Mając 31 lat przyjął święcenia kapłańskie. Wkrótce został proboszczem. W 1297 r. powrócił do rodzinnego Kermartin, ponieważ odziedziczył rodzinny majątek. We dworze, w którym się wychował, stworzył przytułek dla najuboższych. Kiedy przytułek okazał się za mały, wybudował większe hospicjum. Na pomoc dla biednych przeznaczał także wszystkie swoje dochody z działalności prawniczej. Był człowiekiem modlitwy, na którą przeznaczał noce, bo w ciągu dnia służył potrzebującym. Codziennie sprawował Mszę świętą, choć w tamtych czasach kapłani zobowiązani byli do zaledwie jednej Eucharystii w tygodniu.
Zmarł 19 maja 1303 r. w rodzinnej Bretanii. Jego relikwie znajdują się w katedrze św. Tugduala w Tréguier. Już w 1347 r. papież Klemens VI ogłosił go świętym. Kult jego był żywy i trwa do dziś. Jest patronem Bretanii, prawników, adwokatów, sędziów, notariuszy, a także proboszczów, ubogich, wdów i sierot. Co roku na odpust św. Iwona do Tréguier przybywają prawnicy z całego świata. Podczas uroczystości w procesji niesiony jest relikwiarz z czaszką Świętego.
Do Polski kult św. Iwona dotarł jeszcze w XIV wieku. Najbardziej widocznym jego śladem jest pochodząca od imienia Świętego nazwa znanego uzdrowiska Iwonicz (niedaleko Krosna na Podkarpaciu).

W ikonografii Święty ukazywany jest jako sędzia w todze i birecie, czasami jako diakon w dalmatyce. Jego atrybutami są m. in.: księga, zwój pergaminu, pióro.