PIERWSZE CZYTANIE
1 J 2, 18-21
Mamy namaszczenie od Boga i znamy prawdę

Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Jana Apostoła
Dzieci, jest już ostatnia godzina, i tak, jak słyszeliście, antychryst nadchodzi, bo oto teraz właśnie pojawiło się wielu antychrystów; stąd poznajemy, że już jest ostatnia godzina. Wyszli oni spośród nas, lecz nie byli z nas, bo gdyby byli z nas, pozostaliby z nami; a to stało się po to, aby wyszło na jaw, że nie wszyscy są z nas. Wy natomiast macie namaszczenie od Świętego i wszyscy jesteście napełnieni wiedzą. Ja wam nie pisałem, jakbyście nie znali prawdy, lecz że ją znacie i że żadna fałszywa nauka z prawdy nie pochodzi.
Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY
Ps 96 (95), 1-2. 11-12. 13 (R.: por. 11a)

Refren: Niebo i ziemia niechaj się radują.

Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
śpiewaj Panu, ziemio cała.
Śpiewajcie Panu, sławcie Jego imię, *
każdego dnia głoście Jego zbawienie.

Refren.

Niech się radują niebiosa i ziemia weseli, *
niech szumi morze i wszystko, co je napełnia.
Niech się cieszą pola i wszystko, co na nich rośnie, *
niech wszystkie drzewa w lasach wykrzykują z radości.

Refren.

Przed obliczem Pana, który już się zbliża, *
który już się zbliża, by osądzić ziemię.
On będzie sądził świat sprawiedliwie, *
a ludy według swej prawdy.

Refren.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
J 1, 14a. 12a

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami.
Wszystkim, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA
J 1, 1-18
Słowo stało się ciałem

Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, z tego, co się stało. W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła. Pojawił się człowiek posłany przez Boga – Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz został posłany, aby zaświadczyć o światłości. Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi. Na świecie było Słowo, a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego – którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili. A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od ojca, pełen łaski i prawdy. Jan daje o Nim świadectwo i głośno woła w słowach: «Ten był, o którym powiedziałem: Ten, który po mnie idzie, przewyższył mnie godnością, gdyż był wcześniej ode mnie». Z Jego pełności wszyscy otrzymaliśmy – łaskę po łasce. Podczas gdy Prawo zostało dane za pośrednictwem Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa. Boga nikt nigdy nie widział; ten Jednorodzony Bóg, który jest w łonie ojca, o Nim pouczył.
Oto słowo Pańskie.

ROZWAŻANIA DO CZYTAŃ

Słowo stało się ciałem, abyśmy z Boga się narodzili i stali się dziećmi Bożymi. W Nim mamy życie, które jest światłością i ciemność już nigdy nas nie ogarnie, bo Bóg wyrwał nas z mocy ciemności i przeniósł do Królestwa światłości Syna swego umiłowanego. Słowo przyszło od Boga, aby każdy, kto uwierzy, nie zginął w ciemności, ale miał życie wiecznej światłości. Z pełni Słowa otrzymaliśmy wszelką łaskę i wiemy wszystko, ponieważ poznaliśmy prawdę, która przyszła przez Jezusa Chrystusa.

***
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania
Św. Jan napisał te słowa prawie dwa tysiące lat temu, ale są one dziś tak samo aktualne. Dziś też słyszymy i widzimy osoby, które nie są z nas, w znaczeniu, że nie żyją według Ducha Świętego, że nie są Nim napełnione. Jezus powiedział, że Duch Święty jest Duchem Prawdy, stąd św. Jan pisze, że jeśli jest w nas Duch Prawdy, to nie może być w nas fałszywej nauki.
Dziś jest wielu nauczycieli, czasami samozwańców, którzy niby mówią o Bogu, głoszą Pana Jezusa, ale jest to tak jakby obok tego, co o Bogu wiemy. Brzmi ładnie i podniośle, ale jest fałszywą nauką, bo rozbija jedność, wprowadza podwójne rozumienie Bożych prawd, relatywizuje Boże Prawo, bagatelizuje poczucie grzechu. Wystarczy włączyć youtube, żeby na ten sam temat usłyszeć kilka sprzecznych ze sobą konferencji.
Duch Święty, który namaścił nas w sakramencie chrztu i bierzmowania, musi być słuchany przez nas na modlitwie, żeby Jego delikatne poruszenia objawiały nam prawdę o Bogu. Zróbmy wszystko, co możemy, żeby każdego dnia znaleźć czas na osobistą modlitwę, na pozwolenie Bogu, by nas wewnętrznie pouczał i napełniał wiedzą, abyśmy znali prawdę i nie dali się oszukać dzisiejszym zwodzicielom.

Komentarz do psalmu
Od kilku dni towarzyszy nam Psalm 96, przez który jesteśmy wzywani do uwielbiania Boga i do radowania się z przyjścia na ziemię Jego Syna. Każdego więc dnia mamy głosić Jego zbawienie, przyjmować zbawienie, zanurzać się w Bożym Miłosierdziu, by nasze grzechy nie oddzielały nas już dłużej od Tego, którym radują się niebiosa i ziemia, morze, pola i lasy.
Pan się zbliża. Objawił nam swoje oblicze w pierwszym przyjściu Jezusa Chrystusa i każdego dnia jesteśmy bliżej Jego drugiego przyjścia na końcu czasów, kiedy będzie sądził świat sprawiedliwie, a ludy według swej prawdy.
Odnosząc się do treści pierwszego czytania, podejmijmy Boże zaproszenie do modlitewnego spotykania się z Nim i napełniania Jego Duchem, byśmy poznawali Bożą prawdę i nie dali się zwieść nikomu, kto nie jest z nas, kto nie głosi tak, jak głosi Kościół, w którym trwamy w drodze do świętości.

Komentarz do Ewangelii
Prolog Ewangelii św. Jana ukazuje nam tajemnicę wcielenia Syna Bożego. Bóg stał się Człowiekiem w Jezusie Chrystusie i zamieszkał pośród nas. W historii Kościoła spotkać możemy osoby, które podważały tę tajemnicę, czyniąc z Jezusa jakąś uduchowioną kosmiczną siłę. Byli i są tacy, dla których Jezus jest tylko dobrym człowiekiem, wspaniałym założycielem religii, ale nie Bogiem.
Aby patrzeć na Pana Jezusa w prawdzie, musimy dołożyć starań, by trwać z Nim w modlitewnej relacji i każdego dnia odkrywać Jego żywą obecność w swoim życiu. Przeczytajmy modlitewnie ten prolog i pozwólmy Duchowi Świętemu przekonywać nasze serca o prawdziwości tych słów. Znajdźmy też czas, żeby przeczytać te punkty z Katechizmu Kościoła Katolickiego, które wyjaśniają temat Wcielenia Syna Bożego. To na pewno umocni naszą wiarę na rozpoczynający się jutro kolejny rok.
Ostatni dzień roku to dobry czas na zrobienie jakiegoś postanowienia. Może udałoby nam się poważniej potraktować tajemnicę Wcielenia, przez którą Jezus jest realnie obecny w swoim Eucharystycznym Ciele i w nowym roku częściej uczestniczyć we Mszy Świętej z sercem gotowym, by Go przyjąć w Komunii Świętej. Niech nic i nikt nie odciąga nas nigdy od Jezusa Eucharystycznego, ale niech wszystko nas do Niego zbliża i na Jego obecność ukierunkowuje.
Komentarze zostały przygotowane przez s. M. Tomaszę Potrzebowską CSC

Święty Sylwester I, papież

Sylwester był z pochodzenia Rzymianinem, urodził się za panowania papieża św. Marcelego lub nawet wcześniej. Jego ojcem był prawdopodobnie kapłan Rufin (w tym czasie duchowieństwa nie obowiązywał jeszcze ścisły celibat). O jego dzieciństwie, młodości i wykształceniu nic nie wiadomo. Kiedy prześladowanie dioklecjańskie ze szczególną wrogością odnosiło się do ksiąg świętych w Kościele i nakazało je niszczyć, właśnie Rufin przechowywał w tajemnicy księgi liturgiczne i Pismo święte, należące do Kościoła w Rzymie.
Sylwester wstąpił na tron papieski po św. Milcjadesie w styczniu 314 roku. Zasiadał na nim bardzo długo – przez 21 lat. Po edykcie mediolańskim kończącym erę prześladowań chrześcijan w cesarstwie rzymskim podjął organizację kultu Bożego. Duchowieństwo chrześcijańskie zwolniono od pełnienia publicznych funkcji pozakościelnych, decyzje sądów biskupich obowiązywały chrześcijan w poszczególnych okręgach, a niedzielę uznano oficjalnie za święto państwowe.
Za pontyfikatu Sylwestra odbył się pierwszy sobór powszechny w Nicei (325). Ze względu na podeszły wiek papież nie uczestniczył w nim osobiście – wysłał tam jednak swoich legatów, a następnie na synodzie w Rzymie zatwierdził uchwały tego soboru. Przyjęto tam m.in. wyznanie wiary, które recytujemy w czasie Mszy świętych oraz ogłoszono dogmat o boskości Syna i Jego równości z Ojcem. Ujednolicono obchodzenie świąt Wielkanocy w całym Kościele. Ogłoszono 20 kanonów prawa kościelnego, które obejmowały uprawnienia jurysdykcyjne biskupów Rzymu oraz określały sposób wybierania biskupów. Gdy Konstantyn Wielki ufundował bazyliki św. Jana na Lateranie i św. Piotra na Watykanie, Sylwester I dokonał obrzędu uroczystej konsekracji obu świątyń. Odtąd każda świątynia była konsekrowana w podobny sposób. Według legendy to właśnie św. Sylwester pozyskał dla wiary matkę Konstantyna Wielkiego – św. Helenę.
Zmarł 31 grudnia 335 r. Data ta wydaje się pewna, gdyż spotykamy ją w najdawniejszych dokumentach. Jego święto obchodzi się od V wieku – Grecy obchodzą je 2 stycznia. Śmiertelne szczątki papieża spoczęły w katakumbach św. Pryscylli, gdzie w VII wieku wystawiono ku jego czci bazylikę. Obecnie relikwie św. Sylwestra I znajdują się niedaleko miasta Modena. Sylwester jest patronem tego miasta i diecezji, która ma w tym mieście swą stolicę. Jest także patronem zwierząt domowych, wzywany bywa w modlitwie o dobre zbiory paszy, a także o szczęśliwy i pomyślny nowy rok. Dzień św. Sylwestra jest ostatnim dniem w roku kalendarzowym. Dlatego w kościołach urządza się wieczorem specjalne nabożeństwo dziękczynno-ekspiacyjno-błagalne. Duszpasterze zdają wiernym sprawozdania z całorocznej pracy w parafii. Znane są także w całym świecie „zabawy sylwestrowe”, czyli „Sylwestry”.

Ikonografia przedstawia św. Sylwestra w papieskim stroju pontyfikalnym lub jako papieża w tiarze i czerwonym płaszczu. Jego atrybutami są: kościół, księga, trzyramienny krzyż, paliusz, tiara, wąż z książką, smok u stóp.