PIERWSZE CZYTANIE
1 Sm 1, 24-28
Anna dziękuje za narodzenie Samuela

Czytanie z Pierwszej Księgi Samuela
Gdy Anna odstawiła Samuela od piersi, wzięła go z sobą w drogę, zabierając również trzyletniego cielca, jedną efę mąki i bukłak wina. Przyprowadziła go do domu Pana, do Szilo. Chłopiec był jeszcze mały. Zabili cielca i poprowadzili chłopca przed Helego. Powiedziała ona wówczas: «Pozwól, panie mój! Na twoje życie! To ja jestem ową kobietą, która stała tu przed tobą i modliła się do Pana. O tego chłopca się modliłam, i spełnił Pan prośbę, którą do Niego zanosiłam. Oto ja oddaję go Panu. Po wszystkie dni, jak długo będzie żył, zostaje oddany Panu». I oddali tam pokłon Panu.
Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY
1 Sm 2, 1bcde. 4-5. 6-7. 8abcd (R.: por. 1b)

Refren: Całym swym sercem raduję się w Panu.

Moje serce raduje się w Panu, *
dzięki Niemu moc moja wzrasta.
Szeroko otwarłam usta przeciw moim wrogom, *
bo cieszyć się mogę Twoją pomocą.

Refren.

Łuk potężnych się łamie, *
a mocą przepasują się słabi.
Syci za chleb się najmują, głodni zaś odpoczywają, *
niepłodna rodzi siedmioro, a matka wielu dzieci usycha.

Refren.

Pan daje śmierć i życie, *
wtrąca do otchłani i z niej wyprowadza.
Pan czyni ubogim lub bogatym, *
poniża i wywyższa.

Refren.

Biedaka z prochu podnosi, *
z błota dźwiga nędzarza,
by go wśród książąt posadzić *
i dać mu tron chwały.

Refren.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Królu narodów, Kamieniu węgielny Kościoła,
przyjdź i zbaw człowieka, którego z mułu utworzyłeś.

Aklamacja: alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA
Łk 1, 46-56
Maryja dziękuje za wcielenie Syna Bożego

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

W owym czasie Maryja rzekła:
«Wielbi dusza moja Pana
i raduje się duch mój w Bogu, zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy.
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą
wszystkie pokolenia,
gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny,
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia,
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu,
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami,
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem,
pomny na swe miłosierdzie.
Jak obiecał naszym ojcom,
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki».
Maryja pozostała u Elżbiety około trzech miesięcy; potem wróciła do domu.
Oto słowo Pańskie.

ROZWAŻANIA DO CZYTAŃ

Bóg jest Panem, wielbimy Go i radujemy się w Nim, Zbawicielu naszym. On chce, aby wszyscy ludzie byli zbawieni. Jego łaskawe miłosierdzie trwa z pokolenia na pokolenie nad tymi, którzy się Go boją i wierzą w Jego Syna, Jezusa Chrystusa. Potrzeba tylko jednego: przekonania, że człowiek osiąga usprawiedliwienie jedynie dzięki wierze w Jezusa Chrystusa. On jest Zbawicielem świata i każdy, kto w Niego wierzy, ma życie wieczne.
Marek Ristau

***
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania
Słyszymy dzisiaj fragment niezwykłej historii Anny, a dokładniej szczęśliwe jej zakończenie i nagrodę za wytrwałą ufność Bogu. Anna dziękuje Bogu za narodzenie Samuela. Jej serce raduje się w Panu. Chłopiec został wymodlony i uproszony u Boga. Takie też znaczenie ma imię Samuel. Życie Anny jest obrazem pokory i wierności Bogu, ale także cierpienia i ludzkich łez. Nieznane są przyczyny jej niepłodności. Doznaje wielu upokorzeń z tego powodu. Wydaje się to niesprawiedliwe. Dlaczego Anna cierpi i nie może rodzić jak inne kobiety? Wszystko, co powinno być oczywiste, zostało jej niejako odebrane. Anna mimo wszystko prosi Boga, ufa Jego miłosierdziu. Może to jest kluczem do zrozumienia całego przesłania. Bóg wystawia człowieka na próbę ufności, bo chce wskazać na wyższe cele duchowe i pragnie umocnić serce do ich realizacji. W końcu ufność Bogu zwycięża nad ludzką słabością. Bóg odnalazł w sercu Anny godne mieszkanie i okazuje jej łaskę. A radość jest podwójna, umocniona ludzką wiernością i łaską Boga.
Prośmy w tym czasie Adwentu, aby Bóg pomógł nam, jak najlepiej przygotować się na przyjęcie Jego łaski w darze Wcielonego Syna Bożego.

Komentarz do psalmu
Modlitwą dzisiejszego psalmu jest fragment z Księgi Samuela. Anna dziękuje Bogu za wyproszonego u Boga syna Samuela. Uwielbia Boże miłosierdzie i sprawiedliwość. Bóg wywyższa pokornych, a pysznych poniża. Modlitwa Anny stała się inspiracją dla Maryi do uwielbienia Boga za dar macierzyństwa Syna Bożego. Modlitwa Anny wypełnia się w uwielbieniu Boga przez Maryję w hymnie Magnificat, poprzez który cały Kościół włącza się w uwielbienie Maryi, oczekując Bożego miłosierdzia i sprawiedliwości, a nade wszystko zbawienia.

Komentarz do Ewangelii
Pieśnią Maryi Kościół każdego dnia kończy wieczorną modlitwę (nieszpory). Ten hymn wyraża uczucia ogromnej radości wszystkich, którzy dzisiaj i każdego dnia doświadczają Bożego zbawienia. Napełnia szczęściem człowieka, który rozpoznaje miłosierne i zbawcze działanie Boga. Jest to pieśń o charakterze osobistym, a zarazem uniwersalnym i kosmicznym. Jest zaproszeniem całego Kościoła, by uczestniczył w radości Maryi. Pierwsza część opowiada o tym, co Bóg uczynił dla Maryi (ww. 46-50), a druga rozciąga Boże działanie na wszystkie pokolenia (ww. 51-56), które uczestniczą w Jej radości i błogosławieństwie. Magnificat jest zaproszeniem do uwielbienia Boga w duchu pokory i zaufania. Kościół nieustanie uczy się od Maryi ufności i chwalenia Boga Ojca miłosiernego, a także wzywa Jej Orędownictwa.
Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Leszeka Rasztawickiego

Święta Franciszka Ksawera Cabrini, dziewica i zakonnica

Franciszka urodziła się jako ostatnia z trzynaściorga dzieci w dniu 15 lipca 1850 r. w Lombardii. Jej rodzicami byli Augustyn Cabrini i Stella Oldini. O religijności rodziny świadczy fakt, że wszyscy uczestniczyli codziennie we Mszy świętej, a pracę traktowali jako swojego rodzaju posłannictwo na ziemi. Wieczorami w domu czytano katolickie pisma.
Kiedy Franciszka miała 20 lat, w jednym roku utraciła oboje rodziców. Po studiach nauczycielskich pracowała przez dwa lata w szkole. Próbowała poświęcić się na wyłączną służbę Bożą, ale z powodu słabego zdrowia nie przyjęto jej ani u sercanek, ani u kanonizjanek. Wstąpiła przeto do Sióstr Opatrzności (opatrznościanek), u których przebywała 6 lat (1874-1880). Zakon został założony do opieki nad sierotami. Po złożeniu ślubów została przez założyciela, biskupa Lodi, mianowana przełożoną zakonu. Miała wówczas 27 lat. Wtedy to obrała sobie imię Franciszki Ksawery, marzyła bowiem od dziecka, by zostać misjonarką.
14 listopada 1880 r. założyła z siedmioma towarzyszkami zgromadzenie Misjonarek Najświętszego Serca Jezusowego, którego celem była praca zarówno wśród wierzących, jak i niewierzących. Napisała również regułę dla nowej rodziny zakonnej. Za cel postawiła zakonowi pracę wśród wiernych i niewiernych dla zbawienia dusz nieśmiertelnych. W 1888 roku udała się do Rzymu, gdzie założyła dom zgromadzenia. Tu przy ołtarzu św. Franciszka Ksawerego złożyła ze swoimi towarzyszkami ślub pracy na Wschodzie.
Potem zetknęła się z biskupem Placencji, Scalabrinim, a ten wskazał jej inne pole działania. Mówił o losie włoskich emigrantów za oceanem. Leon XIII zachęcił ją, by tam podjęła pracę ze swoimi siostrami. Papież zwolnił Franciszkę od ślubu pracy na Wschodzie. Siostry udały się więc do Stanów Zjednoczonych. Pracowały w oratoriach świątecznych, w więzieniach, w katechizacji, szkolnictwie parafialnym, posługiwały chorym. Za oceanem powstało wiele nowych domów, samo zaś zgromadzenie uzyskało w 1907 r. aprobatę Stolicy Apostolskiej. Franciszka przekazała mu duchowość ignacjańską, równocześnie wyryła jednak na nim rysy swej własnej osobowości, przenikniętej duchem wiary i gotowością misjonarską. Wkrótce powstały nowe domy w Chinach i Afryce.
Franciszka Ksawera zmarła cicho, bez cierpień i agonii w Chicago 22 grudnia 1917 roku, w 67. roku życia. Zostawiła 66 placówek i 1300 sióstr. Za dyspensą papieża Piusa XI proces kanoniczny odbył się w trybie przyspieszonym, tak że już w roku 1938 tenże papież dokonał beatyfikacji Sługi Bożej, a w 8 lat potem papież Pius XII wyniósł ją uroczyście do chwały świętych. Franciszka jest patronką emigrantów.
W ikonografii św. Franciszka Ksawera przedstawiana jest w stroju zakonnym, zgodnie z fotografią z 1914 r. Jej atrybutem jest Boże Serce.

***
Nowenna do Dzieciątka Jezus

DZIEŃ VII – 22 GRUDNIA
Bóg z nami

Przyjdź, Panie Jezu i oświeć tych, którzy pogrążeni są w mrokach i cieniach śmierci. Przyjdź i okaż nam miłość Ojca na nowo. Zamieszkaj pośród nas i naucz dróg roztropności. Chwała Tobie, Panie, za miłość niewysłowioną, która skłoniła Cię, byś stał się naszym bratem. Chwała Tobie i uwielbienie, za to, że włączyłeś nas do rodziny Twojego Kościoła, za to, że w nasze serca wlałeś nadzieję życia wiecznego w Twoim Królestwie. Miłością naszą chcemy wynagrodzić brak miłości i to, że ludzie Cię nie przyjęli. Niech rozbłyśnie nad nami światło Twej chwały. Niech Twoje przyjście zwycięży i rozproszy ciemności zła, a ludzi podległych niewoli grzechu uwolni. Przyjdź, o Panie, który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

Ojcze nasz… Zdrowaś… Chwała Ojcu…

K. A słowo stało się Ciałem.
W. I zamieszkało między nami.

Módlmy się: Boże, Ty przedziwnie stworzyłeś człowieka na Twój obraz, i przedziwnie odkupiłeś nas i odnowiłeś, udziel nam uczestnictwa w Boskim życiu Twego Syna, który zechciał przyjąć naszą ludzką naturę. Który żyje i króluje przez wszystkie wieki wieków. Amen.