PIERWSZE CZYTANIE
PnP 2, 8-14
Nadchodzi umiłowany

Czytanie z Pieśni nad Pieśniami
Głos mojego ukochanego! oto on! oto nadchodzi! Biegnie przez góry, skacze po pagórkach. Umiłowany mój podobny do gazeli, do młodego jelenia. oto stoi za naszym murem, patrzy przez okno, zagląda przez kraty. Miły mój odzywa się i mówi do mnie: «Powstań, przyjaciółko ma, piękna ma, i pójdź! Bo oto minęła już zima, deszcz ustał i przeszedł. Na ziemi widać już kwiaty, nadszedł czas przycinania drzew, i głos synogarlicy już słychać w naszej krainie. Figowiec wydał zawiązki owoców i winne krzewy kwitnące już pachną. Powstań, przyjaciółko ma, piękna ma, i pójdź! Gołąbko ma, ukryta w rozpadlinach skały, w szczelinach przepaści, ukaż mi swą twarz, daj mi usłyszeć swój głos! Bo słodki jest głos twój i twarz pełna wdzięku».
Oto słowo Boże.

albo:
So 3, 14-17
Bóg jest wśród swojego ludu

Czytanie z Księgi proroka Sofoniasza
Wyśpiewuj, Córo Syjońska! Podnieś radosny okrzyk, Izraelu! Ciesz się i wesel z całego serca, Córo Jeruzalem! Oddalił Pan wyroki na ciebie, usunął twego nieprzyjaciela; Król Izraela, Pan, jest pośród ciebie, nie będziesz już bała się złego. Owego dnia powiedzą Jerozolimie: «Nie bój się, Syjonie! Niech nie słabną twe ręce!» Pan, twój Bóg, jest pośród ciebie, Mocarz, który zbawia, uniesie się weselem nad tobą, odnowi cię swoją miłością, wzniesie okrzyk radości.
Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY
Ps 33 (32), 2-3. 11-12. 20-21 (R.: por. 3a)

Refren: Pieśń nową Panu radośnie śpiewajmy.

Sławcie Pana na cytrze, *
grajcie Mu na harfie o dziesięciu strunach.
Śpiewajcie Mu pieśń nową, *
pełnym głosem śpiewajcie Mu wdzięcznie.

Refren.

Zamiary Pana trwają na wieki, *
zamysły Jego serca przez pokolenia.
Błogosławiony lud, którego Pan jest Bogiem, *
naród, który on wybrał na dziedzictwo dla siebie.

Refren.

Dusza nasza oczekuje Pana, *
on jest naszą pomocą i tarczą.
Raduje się w Nim nasze serce, *
ufamy Jego świętemu imieniu.

Refren.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Emmanuelu, nasz Królu i Prawodawco,
przyjdź nas zbawić, nasz Panie i Boże.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA
Łk 1, 39-45
Maryja jest Matką oczekiwanego Mesjasza

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w ziemi Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona głośny okrzyk i powiedziała: «Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. a skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto bowiem, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jest, która uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Jej od Pana».
Oto słowo Pańskie.

ROZWAŻANIA DO CZYTAŃ

Bóg jest Radością. Królestwo Boże to radość w Duchu Świętym. Ewangelia to Radosna Nowina o Synu Boga, w którym mamy odkupienie – odpuszczenie grzechów. Teraz radujemy się jako uczestnicy cierpień Chrystusowych, abyśmy mogli i podczas objawienia chwały Jego radować się i weselić. W Duchu Świętym radujemy się Chrystusem radością niewysłowioną i pełną chwały, choć Go teraz nie widzimy. Weselimy się i radujemy z całego serca, bo Chrystus jest pośród nas, Mocarz Boży, nasz Zbawca, a On raduje się z nas niezwykłą radością, ponieważ stworzył nas na nowo.
Marek Ristau

***
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania
Syjon jest miejscem obecności Boga. Bóg jest pośród swego ludu. Bóg króluje w Świętym Mieście i On sam je ochrania. Maryja wypełnia proroctwo Sofoniasza o radości mieszkańców Syjonu. Bóg powraca na Syjon, tam, gdzie znajduje godne mieszkanie pośród swego ludu. Na Świętą Górę przybędą także wszystkie narody, aby tam oddać chwałę Panu. Maryja jako Córka Syjońska przyjęła Boga w sposób niezwykły. Jej łono stało się miejscem zamieszkania Boga. Maryja nie tylko jest mieszkanką Syjonu i jego Córką. Ona stała się obrazem Nowego Syjonu, miejscem zamieszkania Boga nie tylko we wnętrzu świątyni, ale w sercu człowieka. Owocem przyjęcia Boga jest oddalanie wyroków skazujących, zniweczenie podstępów nieprzyjaciela, usunięcie lęku przed złem. Ten, kto uczynił swe serce mieszkaniem dla Boga, przestaje się lękać zła, bo wie że Bóg już zwyciężył i króluje.

Komentarz do psalmu
Psalm 33 jest uwielbieniem Boga. Psalmista nawołuje do uwielbienia Boga nie tylko Izraela, ale wszystkie narody. Bogu należy się powszechna cześć, gdyż On jest Stwórcą świata i Władcą narodów przez swoje odwieczne panowanie. Uniwersalizm psalmu wypełnia się w Jezusie, który przez swoje posłuszeństwo Bogu i Ofiarę na Krzyżu stał się Królem Wszechświata. Jemu mają oddawać chwałę wszystkie narody.

Komentarz do Ewangelii
Tajemnica nawiedzenia ukazuje nie tylko spotkanie Maryi z krewną Elżbietą. Jest to urzeczywistnienie spotkania Starego Przymierza ze swoim oczekiwaniem na wypełnienie obietnicy z Nowym Przymierzem w wypełnieniu obietnicy. Słowo zostało zapowiedziane w Starym Testamencie, a w Nowym poczęte, zrodzone i objawione światu. Elżbieta wyraża radość z dopełnienia obietnicy. Maryja rozpoznaje prawdę tego, co dokonało się w Jej sercu. Również i Kościół rozpoznaje dzisiaj, jakie tajemnice dokonują się w jego wnętrzu. Nieustannie rozważa i bada proroctwa Starego Przymierza, aby w Nowym Przymierzu w Chrystusie mógł rodzić dzieci Kościoła Chrystusowego do poznania Boga i wychowywać je w drodze do osiągnięcia życia wiecznego. Tajemnica Nawiedzenia jest radością ze spotkania Chrystusa, który nawiedza swój Kościoła i napełnia go łaską.
Maryja jest błogosławiona, bo przyjęła Słowo Pana i uwierzyła w spełnienie obietnicy Bożej. W ten sposób Maryja słusznie jest nazywana Matką wielkiego zawierzenia. Zawierzenie Maryi i jej pełne oddanie dziełu zbawienia otwiera nową perspektywę całej ludzkości. Maryja wprowadza ludzkość w pełny wymiar zaufania Bogu. Jej całkowite zawierzenie Bogu otwiera źródło radości i błogosławieństwa dla wszystkich narodów.Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Leszeka Rasztawickiego

Święty Piotr Kanizjusz, prezbiter i doktor Kościoła

Piotr Kanizjusz urodził się 8 maja 1521 r. w Nijmegen (Holandia) jako syn Jakuba Kanijs, który pełnił w tym mieście urząd burmistrza. Młody Piotr już w dzieciństwie zdradzał oznaki swojego powołania, gdyż lubił służyć podczas nabożeństw liturgicznych i „odprawiać msze” – jak mawiał. Ojciec chciał skierować go na studia prawnicze, ale Piotr udał się do Kolonii na wydział teologii. Tutaj spędził 10 lat (1536-1546) z wyjątkiem jednego roku, kiedy to zatrzymał się na uniwersytecie w Lowanium (1539-1540). Już w czasie studiów nastawiał się Kanizy na apologetykę. Dlatego też ze szczególną pilnością studiował prawdy atakowane przez protestantów. W roku 1540 zdobył tytuł magistra nauk wyzwolonych.
W 1543 r. wstąpił do jezuitów, których św. Ignacy Loyola założył zaledwie przed 9 laty, w 1534 r. Piotr szybko zaczął cieszyć się tak wielkim autorytetem, że nie będąc jeszcze kapłanem, trzykrotnie został wysłany do cesarza Karola V, wówczas władcy Hiszpanii, Niemiec i Niderlandów (Holandii i Belgii), aby ten usunął arcybiskupa Kolonii, elektora Hermana, jawnie sprzyjającego protestantyzmowi. W roku 1546 Piotr przyjął święcenia kapłańskie. Jako znakomity teolog został wezwany przez biskupa Augsburga, kardynała Ottona Truchsess, by mu towarzyszył na soborze w Trydencie w charakterze teologa-konsultora (1547). Na uniwersytecie w Bolonii uzyskał tytuł doktora teologii. Skierowano go do krajów germańskich, aby powstrzymał napór protestantyzmu.
Przez 30 lat Piotr Kanizjusz niezmordowanie pracował, by zabliźnić rany, zadane Kościołowi przez kapłana-apostatę, Marcina Lutra. Brał czynny udział we wszelkich zjazdach i obradach dotyczących tej sprawy. Prowadził misje dyplomatyczne między cesarzem, panami niemieckimi a papieżem. Ułatwiał nuncjuszom papieskim oraz legatom ich zadania. W wykładach na uniwersytecie w Ingolstadcie wyjaśniał ze szczególną troską zaatakowane prawdy, wykazywał błędy nowej wiary. Był wszędzie, gdzie uważał, że jego obecność jest potrzebna dla Kościoła. Jego misji sprzyjało to, że cesarzem był wówczas Ferdynand I (1566-1569), wychowanek jezuitów, któremu sprawa katolicka leżała bardzo na sercu.
W 1556 roku św. Ignacy mianował Piotra pierwszym prowincjałem nowo utworzonej prowincji niemieckiej, która liczyła wówczas zaledwie 3 domy: w Ingolstadcie, w Wiedniu i w Pradze. Pod rządami Kanizego w latach 1566-1569 powstało 5 kolejnych konwentów: w Monachium, w Innsbrucku, w Dillingen, w Trynau i w Hali (Tyrol). Nadto powstała w północnych Niemczech druga prowincja. W 1558 r. Piotr odbył krótką podróż do Polski (Kraków, Łowicz, Piotrków Trybunalski), towarzysząc nuncjuszowi Kamilowi Mentuati. Cieszył się przyjaźnią kardynała Hozjusza.
Największą wszakże sławę Piotr Kanizy zyskał sobie pismami. Do najcenniejszych należą te, które wyszły z jego praktycznego, apologetycznego nauczania. Są to Katechizm Mały, Katechizm Średni i Katechizm Wielki, przeznaczone dla odbiorców o różnym stopniu przygotowania umysłowego. Katechizmy Piotra w ciągu 150 lat doczekały się ok. 400 wydań drukiem. Nie mniej wielkim wzięciem i popytem cieszyło się potężne dzieło św. Kanizego Summa nauki katolickiej, na którą złożyły się jego wykłady, dyskusje i kazania. Dzieło to stało się podstawą do wykładów teologii na katolickich uniwersytetach i do kazań.
Ostatnie lata życia spędził Piotr Kanizy we Fryburgu Szwajcarskim (1580-1597). Zmarł tam 21 grudnia 1597 roku. Zaraz po jego śmierci Niemcy, Austria i Szwajcaria rozpoczęły starania o jego kanonizację. Jeszcze za jego życia ukazał się jego pierwszy żywot, napisany przez o. Jakuba Kellera. Aktu beatyfikacji dokonał dopiero w 1864 roku papież Pius IX, a do katalogu świętych i doktorów Kościoła wpisał go uroczyście papież Pius XI w 1925 roku. Relikwie św. Piotra Kanizego spoczywają w kościele jezuitów we Fryburgu szwajcarskim.
Zachowały się szczęśliwie dwa portrety św. Piotra, wykonane jeszcze za jego życia. Jest nazywany „apostołem Niemiec”. Patronuje diecezji Brixen, czczą go także Innsbruck oraz szkolne organizacje katolickie w Niemczech.
W ikonografii przedstawia się św. Piotra Kanizego w sutannie jezuity. Jego atrybutami są: katechizm, krucyfiks, młotek, pióro.

Zobacz także:
•  Błogosławiony Piotr Friedhofen, zakonnik

***
Nowenna do Dzieciątka Jezus

DZIEŃ VI – 21 GRUDNIA
Służebnica Pańska

Panie Jezu Chryste, Ty przychodzisz, aby wybawić ludzi pogrążonych w mrokach i cieniu śmierci. Przyjmij dzisiaj nasze dziękczynienie. Dziękujemy Ci za to, że chciałeś mieć Matkę, najczystszą Dziewicę Maryję. Dziękujemy za Jej „fiat”, wypowiedziane w sposób wolny i z zupełnym oddaniem się Bogu. Dzięki Ci składamy, o Panie, że przez Maryję stałeś się Człowiekiem, naszym bratem. Dzięki za to, że Matkę Twoją włączyłeś w tajemnicę zbawienia i odkupienia ludzi. Dzięki, że uczyniłeś Ją naszą najmilszą Matką oraz doskonałym wzorem i obrazem Twojego Kościoła. Przyjmij to nasze podziękowanie i pozwól nam przeżyć tajemnice Twojego narodzenia z pokorą i miłością Twojej najczystszej Matki. Ty z Bogiem Ojcem i Duchem Świętym żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

Ojcze nasz… Zdrowaś… Chwała Ojcu…

K. A słowo stało się Ciałem.
W. I zamieszkało między nami.

Módlmy się: Boże, Ty przedziwnie stworzyłeś człowieka na Twój obraz, i przedziwnie odkupiłeś nas i odnowiłeś, udziel nam uczestnictwa w Boskim życiu Twego Syna, który zechciał przyjąć naszą ludzką naturę. Który żyje i króluje przez wszystkie wieki wieków. Amen.