PIERWSZE CZYTANIE
Iz 7, 10-14
Panna pocznie i porodzi Syna

Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Pan przemówił do Achaza tymi słowami: «Proś dla siebie o znak od Pana, Boga twego, czy to głęboko w Szeolu, czy to wysoko w górze!» Lecz Achaz odpowiedział: «Nie będę prosił i nie będę wystawiał Pana na próbę». Wtedy rzekł Izajasz: «Słuchajcie więc, domu Dawidowy: Czyż mało wam uprzykrzać się ludziom, iż uprzykrzacie się także mojemu Bogu? Dlatego Pan sam da wam znak: Oto Panna pocznie i porodzi Syna, i nazwie Go imieniem Emmanuel».
Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY
Ps 24 (23), 1b-2. 3-4b. 5-6 (R.: por. 7c i 10b)

Refren: Przybądź, o Panie, Tyś jest Królem chwały.

Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia, *
świat cały i jego mieszkańcy.
Albowiem On go na morzach osadził *
i utwierdził ponad rzekami.

Refren.

Kto wstąpi na górę Pana, *
kto stanie w Jego świętym miejscu?
Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca, *
którego dusza nie lgnęła do marności.

Refren.

On otrzyma błogosławieństwo od Pana *
i zapłatę od Boga, swego zbawcy.
Oto pokolenie tych, którzy Go szukają, *
którzy szukają oblicza Boga Jakuba.

Refren.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Kluczu Dawida, który otwierasz bramy wiecznego królestwa,
przyjdź i wyprowadź z więzienia jeńca siedzącego w ciemnościach.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA
Łk 1, 26-38
Maryja pocznie i porodzi Syna

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do dziewicy poślubionej mężowi imieniem Józef, z rodu Dawida; a dziewicy było na imię Maryja. Wszedłszy do Niej, Anioł rzekł: «Bądź pozdrowiona, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami ». Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co by miało znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie on wielki i zostanie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca». Na to Maryja rzekła do anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?» Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego okryje Cię cieniem. dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. a oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, którą miano za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego». Na to rzekła Maryja: «Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego». Wtedy odszedł od Niej Anioł.
Oto słowo Pańskie.

ROZWAŻANIA DO CZYTAŃ

Uznanie u Pana, Króla chwały znajdą ci, którzy oddają Mu cześć i chwałę w Duchu i w prawdzie. To ludzie rąk nieskalanych i niewinnych serc, których dusze nie skłaniają się ku marności. Oni otrzymają cudowną nagrodę od Boga, swego zbawcy. Oto ci, którzy usilnie szukali oblicza Boga i Jego Królestwa.
Marek Ristau

***
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania
Pierwsze czytanie prowadzi nas do VIII wieku przed Chrystusem. Achaz, król Judy ze stolicą w Jerozolimie, staje w obliczu bratobójczej walki przeciw koalicji izraelsko-syryjskiej. Jest również zagrożony najazdem potęgi wojsk asyryjskich. Święte miasto Boga, Jerozolima, znajduje się w wielkim niebezpieczeństwie. W tej sytuacji do Achaza zostaje posłany prorok Izajasz, aby nakłonił serce króla do szukania rozeznania, prosząc dla siebie o znak od Pana, Boga swego. Achaz odrzuca propozycję proroka Izajasza, wysłannika Boga. Woli poszukać własnego rozwiązania, nie radząc się Boga. W swoich decyzjach daje pozorny pokój Jerozolimie kosztem uległości pogańskiemu władcy, stając się jego wasalem. Achaz ponadto płaci ogromny trybut za pozorny spokój, a co najgorsze, naraża swój lud na przyjęcie pogańskich i bałwochwalczych kultów.
Wtedy Bóg zapowiada przez usta Izajasza, że Pan sam da znak mieszkańcom Królestwa Judy. Bóg podejmuje inicjatywę zbawczą. Achaz oderwał naród od bliskości Boga kosztem uległości wobec potęgi asyryjskiej. Został zwiedziony strachem i ułudą ziemskiej, przemijającej potęgi. Bóg przywraca tę relację bliskości ze swoim ludem w Chrystusie, dając nie tylko znak, ale wypełnienie obietnicy w Emmanuelu – Bogu, który jest z nami. Bóg realizuje tę obietnicę poprzez Najświętszą Maryję Pannę. Ona, przeniknięta światłem Ducha Świętego, stała się świątynią Boga. Bóg uświęcił Jej łono, aby przyjęła odwieczne Słowo i zrodziła światu Zbawiciela.

Komentarz do psalmu
Psalm 24 opiewa wielkość i majestat Boga. Bóg jest Władcą całej ziemi, Panem zastępów, Królem chwały, obrońcą Narodu Wybranego, święty i transcendentny. Mimo takiego majestatu i wielkości jest bliski Izraelowi. Tę bliskość podkreśla fakt, że Bóg zamieszkał na Syjonie pośród swego ludu.

Komentarz do Ewangelii
Maryja w przeciwieństwie do króla Achaza prosi o znak i łaskę jego prawidłowego odczytania: jakże się to stanie, skoro nie znam męża? Rozważa każde słowo anioła Gabriela. Czuje wewnętrzny niepokój wobec słów wywyższenia: błogosławiona jesteś między niewiastami. Potrzebuje szczególnej łaski Boga do wypełnienia misji i jest w pełni gotowa przyjąć tę łaskę: Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego. Bóg daje Maryi znak w Jej krewnej, Elżbiecie, która jest niepłodna i w podeszłym wieku. Znak miłosierdzia wobec innych jest znakiem radości i potwierdzeniem wiarygodności Boga. Nie tylko trzeba poprzestawać na znakach dla samych siebie. Należy nauczyć się odczytywać znaki Bożego miłosierdzia wobec innych, które są umocnieniem do podjęcia misji i weryfikacji własnego posłannictwa.
Maryja przeniknięta światłem Ducha Świętego stała się świątynią Boga. Bóg uświęcił Jej łono, aby przyjęła odwieczne Słowo i zrodziła Je światu. W Maryi, Pośredniczce łask, wypełniają się obietnice Boże: chwała Pańska napełni całą ziemię (Iz 40, 5) i wszyscy ludzie ujrzą Boże zbawienie (Łk 3, 6). I my dzisiaj przyzywamy mocy Ducha Świętego, abyśmy byli w stanie przyjąć słowo nadziei i życia, które zaniesiemy światu. Słowa tego nie możemy zatrzymać tylko dla siebie, bo chwała Pańska ma napełnić całą ziemię. Tak jak Bóg potrzebował Maryi w tej misji, także i teraz potrzebuje naszego świadectwa. Bóg w Maryi pozostawił nam przykład pokornego wypełniania Jego woli.
Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Leszeka Rasztawickiego

Święty Dominik z Silos, opat

Dominik urodził się w Cañas, w Hiszpanii, ok. roku 1000. Jego rodzice pochodzili z podupadłej rodziny szlacheckiej. Jako młodzieniec wstąpił do benedyktynów. Kiedy otrzymał święcenia kapłańskie, opuścił klasztor i zamieszkał jako pustelnik w grocie w górach Sierra de Cameros. Około roku 1030 powrócił do benedyktynów, tym razem do S. Millan de la Cogolla, gdzie niebawem powierzono mu obowiązki mistrza nowicjatu. Po pewnym czasie został wybrany przeorem. Opuścił i ten klasztor, wydawało mu się bowiem, że zakonnicy mają tu za wiele wygód. Udał się do klasztoru św. Sebastiana w Silos. Kiedy tylko tam przybył, król Ferdynand mianował go opatem.
Dominik zabrał się zaraz do przeprowadzenia reformy na wzór opactwa w Cluny. Bóg pobłogosławił dziełu: szybko pomnożyła się liczba zakonników. Opat naprawił walące się zabudowania, urządził wielkie skryptorium do przepisywania tak bardzo potrzebnych ksiąg. Niektóre ze sporządzonych tam iluminowanych rękopisów po dziś dzień można podziwiać w British Museum. Skutecznie działał na rzecz jeńców chrześcijańskich, pozostających w niewoli u Maurów. Ubogich ludzi zajął rzemiosłem, które równocześnie było zapleczem dla opactwa. Zostawił klasztor zasobny, promieniujący dokoła wysoką kulturą, a nade wszystko z dobrym, zakonnym duchem.
Zmarł 20 grudnia 1072 roku. Kronikarz pisze, że przy jego grobie działy się cuda. Dlatego biskup nakazał przenieść uroczyście ciało opata do kościoła opactwa w 1076 r. Kult Dominika z Silos Stolica Apostolska zatwierdziła w 1720 roku, zaś w 1748 roku jego imię zostało wpisane do Martyrologium Rzymskiego. Kult Świętego jest żywy w Hiszpanii. Ku jego czci wzniesiono dziesiątki kościołów. Wśród cudów i łask, otrzymanych za pośrednictwem św. Dominika, wspomina się między innymi to, że bł. Joanna z Azy uprosiła sobie syna. Z wdzięczności nadała mu imię Dominik. Był nim św. Dominik Guzman, założyciel Zakonu Kaznodziejskiego (dominikanów).

Zobacz także:
•  Święci Makary i Eugeniusz, prezbiterzy

***
Nowenna do Dzieciątka Jezus

DZIEŃ V – 20 GRUDNIA
Posłuszeństwo sprawiedliwego

Panie Jezu Chryste, przed Tobą upadają wszyscy królowie, wszystkie narody przyzywają Twego imienia, przyjdź i zbaw nas. Przez Ciebie zanosimy Bogu Ojcu nasze dziękczynienie za wierność Jego obietnicom, za zapowiedź Twojego przyjścia, za Twoje narodzenie z rodu Dawida, za Twoje przyjście jako Zbawiciela świata. Dopomóż nam wiernie wypełnić Twoje zamiary względem nas. Niech za przykładem świętego Józefa będziemy zawsze posłuszni Twojej woli, także wtedy, gdy wszystko zdawać się będzie spowite w mroku. Naucz nas w wewnętrznym milczeniu rozpoznawać Twój głos i Twoje natchnienia. Daj nam trudzić się po to, aby imię Twoje i nadzieja zbawienia dotarły do wszystkich ludzi. Przyjmij nasze modlitwy i wysłuchaj je dla chwały Twojego imienia, który z Ojcem i Duchem Świętym żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

Ojcze nasz… Zdrowaś… Chwała Ojcu…

K. A słowo stało się Ciałem.
W. I zamieszkało między nami.

Módlmy się: Boże, Ty przedziwnie stworzyłeś człowieka na Twój obraz, i przedziwnie odkupiłeś nas i odnowiłeś, udziel nam uczestnictwa w Boskim życiu Twego Syna, który zechciał przyjąć naszą ludzką naturę. Który żyje i króluje przez wszystkie wieki wieków. Amen.