PIERWSZE CZYTANIE
Dn 7, 15-27
Anioł wyjaśnia Danielowi wizję czterech królestw

Czytanie z Księgi proroka Daniela
Ja, Daniel, popadłem z tego powodu w niepokój ducha, a widzenia powstałe w mojej głowie przeraziły mnie. Przybliżyłem się do jednego ze stojących i zapytałem o właściwe znaczenie tego wszystkiego. On zaś odpowiedział i wyjaśnił znaczenie rzeczy. Te wielkie bestie w liczbie czterech – to czterej królowie, którzy powstaną z ziemi. Królestwo jednak otrzymają święci Najwyższego, i będą posiadać królestwo na zawsze i na wieki wieków. Potem chciałem się upewnić co do czwartej bestii, odmiennej od pozostałych i nader strasznej, która miała zęby z żelaza i miedziane pazury, a pożerała, kruszyła i deptała nogami resztę; oraz co do dziesięciu rogów na jej głowie, i co do innego, przed którym, gdy wyrósł, upadły trzy tamte. Róg ten miał oczy i usta, wypowiadające wielkie rzeczy, i wydawał się większy od swoich towarzyszy. Patrzyłem, a róg ten rozpoczął wojnę ze świętymi, i zwyciężał ich, aż przybył Przedwieczny i sąd zasiadł, a władzę dano świętym Najwyższego, i aż nadszedł czas, by święci otrzymali królestwo. Powiedział tak: Czwarta bestia – to czwarte królestwo, które będzie na ziemi, różne od wszystkich królestw; pochłonie ono całą ziemię, podepce ją i na proch zetrze. Dziesięć zaś rogów – z tego królestwa powstanie dziesięciu królów, po nich zaś inny powstanie, różny od poprzednich, i obali trzech królów. Będzie wypowiadał słowa przeciw Najwyższemu i gnębił świętych Najwyższego, postanowi zmienić czasy i Prawo, a święci będą wydani w jego ręce aż do czasu, czasów i połowy czasu. Wtedy odbędzie się sąd i odbiorą mu władzę, by go zniszczyć i zniweczyć doszczętnie. A panowanie i władzę, i wielkość królestw pod całym niebem otrzyma lud święty Najwyższego. Królestwo Jego będzie wiecznym królestwem; będą Mu służyły wszystkie moce i będą Mu uległe.
Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY
Dn 3, 82a i 83a i 84a i 85a. 86a i 87 (R.: por. 57b)

Refren: Chwalcie na wieki najwyższego Pana.

Błogosławcie Pana, synowie ludzcy, *
błogosław Pana, Izraelu.
Błogosławcie Pana, kapłani Pańscy, *
błogosławcie Pana, słudzy Pańscy.

Refren.

Błogosławcie Pana, duchy i dusze sprawiedliwych, *
błogosławcie Pana, święci i pokornego serca.
Błogosławcie Pana, *
chwalcie Go i wywyższajcie na wieki.

Refren.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Por. Łk 21, 36

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Czuwajcie i módlcie się w każdym czasie,
abyście mogli stanąć przed Synem Człowieczym.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA
Łk 21, 34-36
Czuwajcie i módlcie się w każdym czasie

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa i trosk doczesnych, żeby ten dzień nie spadł na was znienacka jak potrzask. Przyjdzie on bowiem na wszystkich, którzy mieszkają na całej ziemi. Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym».
Oto słowo Pańskie.

ROZWAŻANIA DO CZYTAŃ

Szukamy najpierw Królestwa Bożego i jego zasad i norm Bożych, oczekując z tęsknotą na pojawienie się Chrystusa w mocy i chwale. Zachowujemy siebie w oddzieleniu od świata i jego spraw, mając serce posłuszne Duchowi Świętemu. Czuwamy i modlimy się bezustannie, zawsze gotowi na spotkanie nadchodzącego Pana jako wierni uczniowie, którzy wykonują Jego naukę, żyjąc bogobojnie pośród zepsucia tego świata.
Marek Ristau

***
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania
Kolejny dzień spotykamy się z Danielem, otwartym na Boże światło, interpretującym fakty, których nikt inny nie potrafił wyjaśnić. Boże impulsy, wizje, postrzeganie znaków i ich wyjaśnianie rodzi w duchu Daniela trwogę. Trudno przecież być prorokiem mówiącym o wydarzeniach dramatycznych, nie cierpiąc. Bestie, które tym razem zjawiły się w wizjach Daniela, symbolizowały konkretnych czterech królów. Szczególną uwagę Daniel skupił na bestii czwartej. Okazała się ona wyjątkowo okrutna. W jej królestwie powstanie dziesięciu królów. Jeden z nich „Przeciw Najwyższemu będzie miotał słowa i zetrze świętych Najwyższego i będzie zamierzał odmienić czasy i prawo” (Dn 7, 25). Wszystko to dziać się będzie „aż do czasu i czasów, i połowy czasu”, czyli niedługo. W końcu odebrana zostanie władza od prześladowcy. Przejmie ją „lud święty Najwyższego”.

Komentarz do psalmu
Dochodzimy do końca „Hymnu trzech młodzieńców”. Zachęcają oni – tak jak wcześniej – do wychwalania i wywyższania Boga w każdej okoliczności. „Wychwalanie Boga” przez człowieka nie jest jednakże Najwyższemu potrzebne. Służy natomiast człowiekowi. Błogosławiąc Boga, otrzyma on od Niego obfite błogosławieństwo. Wywyższać Najwyższego mają: synowie ludzcy, Izrael, kapłani Pańscy, słudzy Pańscy, duchy i dusze sprawiedliwych.
Przepiękny „Hymn” powstał w kontekście ognia rozpalonego do najwyższego stopnia, który miał pochłonąć młodzieńców wiernych Bogu, a niewiernych bałwochwalstwu. Tak jak Wszechmogący nie pozwolił na unicestwienie Jego wiernych sług, tak nie zgodzi się na pohańbienie czy w końcu śmierć tych, którzy zawsze są Jemu wierni.
Cały świat ma nieustannie wychwalać Boga, który jest jego Królem i Panem przez całą wieczność.

Komentarz do Ewangelii
W niewielu słowach św. Łukasz Ewangelista usposabia serca tych, którzy uwierzyli w Jezusa Chrystusa, na Jego przyjście w czasie ostatecznym. Hulatyka, pijaństwo, doczesne troski to odwieczne zagrożenia, na które wskazał Jezus. Odbierają one rozsądek, czujność myśli, niwelują wrażliwość. Stanowią wyraz koncentracji tylko na sobie samym. Drugi się nie liczy, po prostu go nie ma. Ten, który zapatrzony jest w siebie, który siebie adoruje, nie zauważy żadnego „znaku czasu”. Nie dostrzeże „czasu przyjścia Pana”.
Słowa Jezusa należałoby słyszeć zawsze: „Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli ujść tego wszystkiego, co ma przyjść i stanąć przed Synem Człowieczym” (Łk 22, 36).
Komentarze zostały przygotowane przez Prof. dr hab. Eugeniusza Sakowicza

Święty Wirgiliusz, biskup

Wirgiliusz urodził się w Irlandii. Nosił celtyckie imię Fergal, które zlatynizowano jako Wirgiliusz (Wergiliusz). Był benedyktynem. Około 740 r. opuścił ojczyznę, aby dotrzeć do Ziemi Świętej. Jego wiedza i umiejętności zwróciły uwagę Pepina Krótkiego (przyszłego króla Franków), który zatrzymał go przez około 2 lata na swoim dworze. Ok. 743 r. Pepin wysłał Wirgiliusza z listami polecającymi do swego kuzyna, księcia bawarskiego Odylona. Ten ostatni powierzył Wirgiliuszowi zarządzanie osieroconym biskupstwem w Salzburgu. Irlandzkim zwyczajem rządził diecezją będąc jednocześnie opatem klasztoru św. Piotra (założonego w 696 r. przez św. Ruperta – istniejącego do dziś – najstarszego klasztoru benedyktyńskiego na obszarze niemieckojęzycznym).
Wobec takiego obrotu spraw Wirgiliusz zrezygnował z wyprawy do Ziemi Świętej i poszedł w ślady św. Ruperta, pierwszego apostoła Austrii. Wysłał misjonarzy na południe tego kraju, do Karyntii. W 755 r. przyjął sakrę biskupią. W Salzburgu wybudował nową katedrę i 24 września 774 r. przeniósł do niej relikwie św. Ruperta zmarłego ok. 718 r. w Wormacji.
Kilkakrotnie znalazł się w konflikcie ze św. Bonifacym (także benedyktynem, biskupem misyjnym działającym na terenach dzisiejszych Niemiec i Francji). Jednym z pretekstów był fakt, że Wirgiliusz użył podczas chrztu jakiegoś dziecka źle odmienionego gramatycznie łacińskiego słowa. Bonifacy zakwestionował ważność udzielonego sakramentu. Skierował prośbę o wyjaśnienie tej sytuacji do papieża. Ten, zdziwiony, że Bonifacy kwestionuje tak błahą sprawę, wydał specjalny dekret, w którym potwierdził ważność chrztu. Inną sporną kwestią był pogląd Wirgiliusza, który twierdził, że ziemia jest kulista; Bonifacy ponownie nie zgodził się z nim. Ta sprawa również zakończyła się w Rzymie. Ponownie wygrał Wirgiliusz.
Irlandzki misjonarz zmarł między 781 a 784 rokiem w Salzburgu i tam został pochowany; mimo tego jego święto obchodzi się także w Irlandii. Kanonizował go Grzegorz IX w 1232 r. Jest patronem Salzburga i Austrii.