PIERWSZE CZYTANIE
Dz 18, 23-28
Działalność Apollosa

Czytanie z Dziejów Apostolskich
Paweł zabawił w Antiochii pewien czas i wyruszył, aby obejść kolejno krainę galacką i Frygię, umacniając wszystkich uczniów. Pewien Żyd, imieniem Apollos, rodem z Aleksandrii, człowiek uczony i znający świetnie Pisma, przybył do Efezu. Znał on już drogę Pańską, przemawiał z wielkim zapałem i nauczał dokładnie tego, co dotyczyło Jezusa, znając tylko chrzest Janowy. Zaczął on odważnie przemawiać w synagodze. Gdy go Pryscylla i Akwila usłyszeli, zabrali go z sobą i wyłożyli mu dokładnie drogę Bożą. A kiedy chciał wyruszyć do Achai, bracia napisali list do uczniów z poleceniem, aby go przyjęli. Gdy przybył, pomagał bardzo za łaską Bożą tym, co uwierzyli. Dzielnie uchylał twierdzenia Żydów, wykazując publicznie na podstawie Pism, że Jezus jest Mesjaszem.
Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY
Ps 47 (46), 2-3. 8-9. 10 (R.: por. 8a)

Refren: Pan Bóg jest królem całej naszej ziemi.
albo: Alleluja.

Wszystkie narody, klaskajcie w dłonie, *
radosnym głosem wykrzykujcie Bogu,
bo Pan Najwyższy i straszliwy, *
jest wielkim Królem nad całą ziemią.

Refren.

Gdyż Bóg jest Królem całej ziemi, *
hymn zaśpiewajcie!
Bóg króluje nad narodami, *
Bóg zasiada na swym świętym tronie.

Refren.

Połączyli się władcy narodów *
z ludem Boga Abrahama.
Bo możni świata należą do Boga, *
On zaś jest najwyższy.

Refren.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Por. J 16, 28

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Wyszedłem od Ojca i na świat przyszedłem,
znowu opuszczam świat i idę do Ojca.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA
J 16, 23b-28
Opuszczam świat i idę do Ojca

Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: O cokolwiek prosilibyście Ojca, da wam w imię moje. Do tej pory o nic nie prosiliście w imię moje: proście, a otrzymacie, aby radość wasza była pełna. Mówiłem wam o tych sprawach w przypowieściach. Nadchodzi godzina, kiedy już nie będę wam mówił w przypowieściach, ale całkiem otwarcie oznajmię wam o Ojcu. W owym dniu będziecie prosić w imię moje, i nie mówię wam, że Ja będę musiał prosić Ojca za wami. Albowiem Ojciec sam was miłuje, bo wy Mnie umiłowaliście i uwierzyliście, że wyszedłem od Boga. Wyszedłem od Ojca i przyszedłem na świat; znowu opuszczam świat i idę do Ojca».
Oto słowo Pańskie.

ROZWAŻANIA DO CZYTAŃ

Jeżeli znamy Pisma, znamy drogę Pańską, możemy zawsze na podstawie Pism wykazać, że Jezus jest Mesjaszem. Mamy być każdorazowo gotowi do obrony wobec każdego, kto domaga się od nas uzasadnienia tej nadziei, która jest w nas: Chrystus – nadzieja chwały! Pan obiecał, że to nie my będziemy mówić, ale Duch Święty, który jest nam dany od Ojca. Od Ojca otrzymujemy wszystko, o co Go poprosimy w imię Jezusa. Ojciec bowiem sam nas miłuje, dlatego że my umiłowaliśmy Jezusa i uwierzyliśmy, że On przyszedł od Ojca.
Marek Ristau

***
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania
Imię Apollos oznacza „niszczyciel”. Jest on z pochodzenia Żydem, który doskonale zna Pisma, czyli dokładnie wie o wszystkich zapowiedziach mesjańskich. Jest człowiekiem poszukującym i otwartym na prawdę. Można powiedzieć, że jego imię oznacza kogoś, kto żyjąc prawdziwie, słowem niszczy fałsz. Dlatego to właśnie Apollos od razu przyjmuje prawdę o Mesjaszu – Jezusie, która zostaje mu wyłożona przez Pryscyllę i Akwilę. Otrzymuje Ducha Świętego, dzięki któremu możemy zrozumieć i przyjąć Słowo Boże. Z drugiej strony widzimy też, że Apollos na swojej drodze rozwoju życia duchowego przechodzi przez pewną formację, rozpoczynając ją od znajomości chrztu Janowego. Dalej rozwija swoją wiedzę i otwiera duszę, kiedy wkracza na drogę Bożą, wskazaną mu właśnie przez chrześcijan wspomnianych wcześniej. Bohater dzisiejszego czytania jest na tyle ważnym nauczycielem Słowa, że pojawia się jeszcze w pierwszym Liście do Koryntian. Paweł wyrzuca wtedy Koryntianom waśnie i spory, zarzuca im podział. W tym podziale jedni przyznają się do autorytetu Pawła, inni do Apollosa, jeszcze inni do Kefasa i do Chrystusa. Natomiast Paweł tłumaczy, że wszyscy jesteśmy ochrzczeni w imię tego samego Boga i nie powinniśmy być zapatrzeni ślepo w autorytety, lecz przyjmować Ewangelię Jezusa. Czy również tak dobrze znam pisma i czy z taką samą odwagą głoszę Słowo? Czy potrafię nawiązać dialog z tymi, którzy mają inne zdanie na temat nauki Chrystusa? Czy dzięki mojemu świadectwu ktoś inny może zapłonąć miłością do Boga? Oby ogień miłości do Jezusa, jaki był we wspólnotach pierwszych chrześcijan, płonął i w naszych. Lepsze są dyskusje na temat Jego Słowa niż walki i wyzwiska z powodów światowych. Prawdą jest, że nie da się oddzielić świata od naszego życia, bo w nim funkcjonujemy, ale prawdą jest również to, że tylko miłością zmienimy świat na lepsze.

Komentarz do psalmu
Psalm ukazuje Boga, jako Króla, który włada całym stworzeniem. Ale najbardziej uwagę przykuwa 6 i 7 werset psalmu. Mówi on bowiem o radosnych okrzykach i dźwięku trąby. Wiemy przecież, że Izraelici, kiedy zdobywali Kanaan, zburzyli mury Jerycha dzięki okrzykom uwielbienia Boga i przy dźwięku trąby. Trąba to nic innego, jak głoszenie tego, że Bóg jest Królem, że Bóg jest Panem. Czy mam taką wiarę, że Bóg jest w stanie zburzyć każdy mur, jeśli tylko pozwolę Mu działać?

Komentarz do Ewangelii
Czy zastanawiałem się kiedyś jak wielką moc i boską siłę ma imię Jezus, wypowiadane przeze mnie w czasie modlitwy? Oczywiście nie jest to żadna magia, ale prawdziwe przylgnięcie do człowieczeństwa Syna Bożego, które mamy naśladować. Jezus w Ewangelii mówi, abyśmy prosili w Imię Jego. Imię Jezus oznacza Jahwe zbawia. Dlatego za każdym razem, kiedy prosimy Ojca o coś w Imię Jezusa, przede wszystkim wyznajemy, że tylko On jest w stanie wyrwać nas z niewoli grzechu, że tylko On jest w stanie nas zbawić, że tylko w Nim pokładamy nadzieję. Niech Jego Najświętsze Imię staje się powietrzem dla naszych dusz.
Komentarze zostały przygotowane przez s. Faustynę Aleksandrowicz CSFN

Święty Izydor Oracz

Izydor urodził się w Madrycie ok. 1080 r. Pochodził z ubogiej, ale szczerze religijnej rodziny, która z niewiadomych przyczyn przeniosła się na wieś. Bieda w domu zmusiła Izydora jako młodzieńca do pracy w charakterze parobka u zamożnego sąsiada, Jana Vargasa. Z tego czasu pochodzi piękna legenda: oskarżono Izydora, że za mało pracuje, a za wiele się modli. Zdziwiło to gospodarza, u którego pracował, gdyż zawsze powierzone mu prace były na czas dobrze wykonane. Postanowił jednak podpatrzeć. Ujrzał Izydora zatopionego w modlitwie i anioła, który za niego wykonywał orkę.
Po pewnym czasie Izydor ożenił się i wraz ze swoją małżonką, bł. Marią Toribia, przeniósł się do Madrytu. Tu żona porodziła mu syna. Kiedy Arabowie zajęli Madryt, Święty był zmuszony go opuścić. Rychło wszakże do niego powrócił, kiedy miasto zostało odbite z rąk Arabów. Izydor zasłynął z pobożności, z ducha pokuty i z uczynków miłosierdzia. Wszystkim, co w jego mniemaniu mu zbywało, choć sam ubogi, chętnie dzielił się z uboższymi od siebie. Zmarł około roku 1130. Pochowany został na cmentarzu św. Andrzeja. W roku 1170 przeniesiono jego śmiertelne szczątki do kościoła, w którym jako dziecko otrzymał chrzest. Cuda, jakie działy się przy jego grobie, ściągały mnóstwo pielgrzymów. Pomiędzy błogosławionych zaliczył go papież Paweł V w roku 1619, a w kilka lat potem papież Grzegorz XV w roku 1622 wyniósł go do chwały świętych.
Św. Izydor Oracz doznaje szczególnej czci w Madrycie, gdzie w jego uroczystość urządza się wspaniałe celebry w kościołach oraz festyny na ulicach. Także w Polsce jako patron rolników doznawał kiedyś wielkiej czci. Od około dwudziestu lat jego kult jest przywracany, zwłaszcza w okolicach Białegostoku. Jest patronem diecezji kieleckiej, Madrytu, Saragossy oraz rolników.

W ikonografii Święty przedstawiany jest z atrybutami nawiązującymi do wydarzeń w jego życiu. Są nimi: Anioł, który orze podczas modlitwy Świętego, pług zaprzężony w dwa woły, kłosy, laska, spod której wypływa źródło, różaniec.