PIERWSZE CZYTANIE
Dz 16, 22-34
Paweł i Sylas cudownie uwolnieni z więzienia

Czytanie z Dziejów Apostolskich
Tłum Filipian zwrócił się przeciwko Pawłowi i Sylasowi, a pretorzy kazali zedrzeć z nich szaty i siec ich rózgami. Po wymierzeniu wielu razów wtrącili ich do więzienia, przykazując strażnikowi więzienia, aby ich dobrze pilnował. Ten, otrzymawszy taki rozkaz, wtrącił ich do wewnętrznego lochu i dla bezpieczeństwa zakuł im nogi w dyby. O północy Paweł i Sylas modlili się, śpiewając hymny Bogu. A więźniowie im się przysłuchiwali. Nagle powstało silne trzęsienie ziemi, tak że zachwiały się fundamenty więzienia. Natychmiast otwarły się wszystkie drzwi i ze wszystkich opadły kajdany. Gdy strażnik więzienia zerwał się ze snu i zobaczył drzwi więzienia otwarte, dobył miecza i chciał się zabić, sądząc, że więźniowie uciekli. «Nie czyń sobie nic złego, bo jesteśmy tu wszyscy!» – krzyknął Paweł na cały głos. Wtedy tamten zażądał światła, wskoczył do lochu i przypadł drżący do stóp Pawła i Sylasa. A wyprowadziwszy ich na zewnątrz, rzekł: «Panowie, co mam czynić, aby się zbawić?» «Uwierz w Pana Jezusa – odpowiedzieli mu – a zbawisz siebie i swój dom». Opowiedzieli więc naukę Pana jemu i wszystkim jego domownikom. Tej samej godziny w nocy wziął ich z sobą, obmył rany i natychmiast przyjął chrzest wraz z całym swym domem. Wprowadził ich też do swego mieszkania, zastawił stół i razem z całym domem cieszył się bardzo, że uwierzył Bogu.
Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY
Ps 138 (137), 1b-2a. 2b-3. 7e-8 (R.: por. 7e)

Refren: Zbawia mnie, Panie, moc prawicy Twojej.
albo: Alleluja.

Będę Cię sławił, Panie, z całego serca, *
bo usłyszałeś słowa ust moich.
Będę śpiewał Ci psalm wobec aniołów, *
pokłon Ci oddam w Twoim świętym przybytku.

Refren.

I będę sławił Twe imię za łaskę i wierność Twoją, *
bo ponad wszystko wywyższyłeś Twe imię i obietnicę.
Wysłuchałeś mnie, kiedy Cię wzywałem, *
pomnożyłeś moc mojej duszy.

Refren.

Wybawia mnie Twoja prawica. *
Pan za mnie wszystkiego dokona.
Panie, Twa łaska trwa na wieki, *
nie porzucaj dzieła rąk swoich.

Refren.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Por. J 16, 7. 13

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Poślę wam Ducha Prawdy,
On doprowadzi was do całej prawdy.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA
J 16, 5-11
Jeżeli nie odejdę, Paraklet nie przyjdzie do was

Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Teraz idę do Tego, który Mnie posłał, a nikt z was nie pyta Mnie: „Dokąd idziesz?” Ale ponieważ to wam powiedziałem, smutek napełnił wam serce. Jednakże mówię wam prawdę: Pożyteczne jest dla was moje odejście. Bo jeżeli nie odejdę, Paraklet nie przyjdzie do was. A jeżeli odejdę, to poślę Go do was. On zaś, gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie. O grzechu – bo nie wierzą we Mnie; o sprawiedliwości zaś – bo idę do Ojca i już Mnie nie ujrzycie; wreszcie o sądzie – bo władca tego świata został osądzony».
Oto słowo Pańskie.

ROZWAŻANIA DO CZYTAŃ

Co mamy czynić, aby się zbawić? Mamy uwierzyć w Pana Jezusa, a zbawimy nie tylko siebie, ale i swój dom. Duch Pański, który przekonał nas o grzechu niewiary w Jezusa, daje nam zdolność do życia nauką Pańską na co dzień i przemienia na Jego obraz, z chwały w chwałę. Nie jesteśmy sami, towarzyszy nam Paraklet, Pocieszyciel, którego Chrystus posłał do nas, abyśmy szli i przynosili owoc w obfitości.
Marek Ristau

***
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania
Paweł i Sylas, będąc uwięzionymi, modlą się o północy. Głosili Słowo Boga i to stało się powodem ich pojmania. O północy (w przypowieści o pannach mądrych i głupich) również rozlega się wołanie: „Oto Oblubieniec nadchodzi, wyjdźcie Mu na spotkanie”. Czy w swojej własnej nocy ducha czekam na przyjście Oblubieńca? Czy jestem wrażliwy na obecność, na szczególną obecność Boga? Wielokrotnie w Piśmie Świętym opisane są sytuacje, kiedy to właśnie w nocy Bóg jest bliżej nas, niż byśmy się tego spodziewali, że to właśnie w nocy Bóg objawia swoją wolę, albo inicjuje największe wydarzenia związane z naszym odkupieniem. Przecież to właśnie w nocy się narodził i w nocy zmartwychwstał Jezus. Apostołowie są we wszystkim podobni do Mistrza. Cieszą się, kiedy zostają biczowani, bo przecież oblubienica musi być podobna do swojego Oblubieńca, oblubienica, czyli Kościół i każda dusza zarazem. Nie może zatem iść inną drogą niż Pan i Zbawiciel, jak tylko drogą męki i zmartwychwstania. We fragmencie Dziejów Apostolskich jest mowa o tym, że zatrzęsła się ziemia i zadrżały fundamenty więzienia i ze wszystkich opadły kajdany. Jest to symboliczny obraz Zmartwychwstania, dzięki któremu z każdego stworzenia opadły kajdany grzechu pierworodnego. Czy w życiu codziennym zastanawiam się nad tym wielkim cudem, jakiego dokonał Bóg w moim życiu? Czy potrafię powiedzieć innemu człowiekowi: Uwierz w Pana Jezusa, a zbawisz siebie i dom swój?

Komentarz do psalmu
Bóg jest moim ratunkiem i wspomożycielem. On jest zawsze po mojej stronie i zawsze pomnaża siłę mej duszy. Jeżeli tylko stanę w prawdzie wobec Boga, czyli stanę w postawie stworzenia, w postawie pokory, wtedy Bóg ukaże swoją wielką łaskę, gdyż On ma upodobanie w ludziach pokornych. Tylko wtedy, kiedy stanę w prawdzie, prawica Boża może mnie wybawić, bo przyjmuję ten Boski dar.

Komentarz do Ewangelii
Czy odczuwam potrzebę Parakleta w sobie? Czy chcę być przekonany o grzechu, ale w świetle miłości i Bożego przebaczenia? Zaraz po pierwszym grzechu Bóg objawia swoje pocieszenie w Protoewangelii, pocieszenie i jednocześnie obronę. Jest to Bóg miłości, który nie odrzuca stworzenia, ale staje w jego obronie.
Komentarze zostały przygotowane przez s. Faustynę Aleksandrowicz CSFN

Święty Ignacy z Laconi, zakonnik

Wincenty Peis urodził się 17 grudnia 1701 r. w Laconi na Sardynii w ubogiej, wiejskiej rodzinie. Miał ośmiu braci. Na cześć św. Franciszka z Asyżu rodzice nazywali go często Franciszkiem. Był pasterzem bydła.
W wieku 18 lat poważnie zachorował. Ślubował wtedy, że jeśli wyzdrowieje – wstąpi do kapucynów. Tak też się stało; w 1721 r. wstąpił do tego zakonu, przyjmując imię Ignacy. Przez 40 lat służył jako kwestarz w Cagliari. Zajmował się także tkaniem materiału, z którego wykonywane były habity dla jego współbraci. Był przyjacielem rybaków; uzbieraną jałmużną chętnie dzielił się z ubogimi. Odznaczał się pokorą i miłością do wszystkich. Bóg udzielił mu daru czytania w ludzkich sercach i czynienia cudów.
Na dwa lata przed śmiercią stracił wzrok. Okres ten spędził na ustawicznej modlitwie. Zmarł 11 maja 1781 roku. Papież Pius XII beatyfikował go w roku 1940, a 21 października 1951 r. – kanonizował. Ciało św. Ignacego w nienaruszonym stanie spoczywa w szklanej trumnie, znajdującej się w kaplicy sanktuarium, wzniesionego w Cagliari ku jego czci.